Hollands ontbijt

We genieten de laatste dagen van Hollandse ontbijtjes: boterham met kaas, beschuit met hagelslag. En een stroopwafel bij de koffie! Mijn nichtje Bea en partner Menno bleken voor zaken naar Zweden te reizen, en hadden afspraken in Stockholm en Örebro. Aangezien dat niet zo héél ver rijden is hiervandaan, knoopten ze er een paar dagen voor zichzelf aan vast, boekten twee nachten in het door ons op de blog geroemde B&B Antika Rum, en kwamen ons hier opzoeken.

Heerlijk weer getroffen, en hoewel Asso zaterdagmorgen een gordijnrail op zijn teentjes kreeg, waardoor hij een complete nagel verloor, bleek hij op zondag alweer lekker te kunnen lopen. Voor het eerst met ze naar een écht bos, de eenvoudigste en kortere route naar de bronnen, waar water uit een enorm onderaards reservoir naar boven borrelt. Tijdens de laatste ijstijd kwam de atlantische oceaan tot waar wij nu wonen, en lag er een ijslaag van een kilometer dik op Scandinavië. Toen al dat zware ijs smolt, kwam (en komt nog steeds) Scandinavië heel langzaam omhoog. En dat had natuurlijk zo zijn gevolgen voor "hoe het er hier nu uitziet"...

De picknicktafel is overigens van recentere datum, we hadden de lunch meegenomen,

water voor erbij, én voor mee naar huis hebben we uiteraard ter plekke afgetapt.

Ijskoud, echt héél verfrissend:

Over verfrissend gesproken: Menno bracht een proefpakket bier mee; zijn uit de hand gelopen hobby resulteerde in een contract met onder meer de Zweedse System Bolaget. In de supermarkten zul je ze niet vinden, daar mag alleen tot een alcoholpercentage van 3,5 verkocht worden. Hier nog even de website van de brouwerij:

http://www.brouwerijdemolen.nl/

Tsjechische Noren of Noorse Tsjechen?

Een achternichtje van Richard's moeder woont en werkt in Oslo. Met dat bericht én een mobiel nummer kwam oma Milu uit Praag in Oslo Gardermoen aan. Er werd een sms verstuurd, dat ze bij ons logeert, en al snel kwam er bericht terug: ze hebben een zomerhuisje in de buurt van Vänern, en wilden onderweg daarheen graag langskomen om ons te bezoeken en kennis te maken. Ze blijken een dochter te hebben in Stockholm, die 10 jaar ouder is dan Marina.

Aanvankelijk dachten ze dat we al tien jaar hier woonden, en oma Milu in Tsjechië. Dat we drie kinderen hebben hadden ze al wel gehoord, maar aan het stoepkrijt te zien wat ze meebrachten, hadden ze zich daarbij andere leeftijden voorgesteld...

Het was práchtig weer, we zaten lekker in de tuin, en zelfs de hondjes hebben zich, aangelijnd aan paal en stoelpoot, netjes gedragen, toen ze eenmaal ontdekten dat ze tóch niet bij elkaar konden komen. Ze waren ook lekker moe, want die ochtend hadden ze een bezoekje aan de dierenarts gebracht voor inentingen, reuze spannend allemaal, als je twaalf weken bent... En daarna nog kennis maken met van die enge, onbekende vreemden die zomaar door je huis en tuin lopen... Maar ook zij zijn uitgenodigd voor een tegenbezoekje.

Enige tijd later...

Zó lang niet meer geblogd, dat ik mijn wachtwoord was vergeten...

Inmiddels is mijn vader al weer terug in Nederland, en hebben we tussen zijn vertrek en de aankomst van Richard's moeder een vriendin van Eva hier gehad. Zodat de huidige muziekkamer, die ooit door een vorige eigenaar als kapsalon werd gebruikt, weer tijdelijk die functie terugkreeg: Kadya wil de kappersopleiding gaan doen, en heeft Marina, Eva en mij heel netjes geknipt.

Ook hebben we "gezinsuitbreiding" gekregen in de vorm van twee pups, Keeshondjes, hier Tysk Mittelspetz genoemd. Broertje Asso (spreek uit Assoe) en zusje Gaia, inmiddels op een dag na 12 weken oud. Dat betekent dus gebroken nachten, en grootverbruik wc-papier en keukenrollen, doorgeknaagde kabeltjes van de platenspeler, en afgeknaagde tafelpoten. Een veranda met tekenen van beginnende aanleg van vluchtroute, hebben gistermiddag maar even hier en daar en plankje vastgespijkerd...

Gaia's lievelingsplek: de grote steen voor het keukenraam. en hóe we ook opletten, ze weet áltijd een mini-appeltje te pakken te krijgen, zo klein als een flinke kers. Voor mensen oneetbaar, de vogels beginnen er pas ná de eerste vorst aan, blijkbaar voor Gaia een delicatesse. De pit laat ze altijd netjes over.

En Asso had al snel door dat we wat waren vergeten, bij het "puppy-proof" maken van het huis. Momenteel hebben we de schoenen verplaatst naar de hoedenplank. Hij richt zich nu hoofdzakelijk op het knagen van een nooduitgang uit de veranda, en het graven van iets vergelijkbaars via het labyrinth in de tuin...