Een Nobele viool

Op dinsdag maakten Margreet en ik een tocht naar Karlskoga, een 70 km. van hier. Daar bevindt zich de dichtstbijzijnde vioolbouwer, Anders Norudde. Mijn viool had aandacht nodig; de lucht is hier veel droger dan in Nederland, dus het bovenblad begon los te laten. Ook was de toets heeeeel lang niet bijgewerkt, dus onder de snaren liepen vrij diepe groeven. Doordat de toets zo ongelijkmatig was gaven bepaalde tonen op de G-snaar een lelijk zoemgeluid als extra. Een nieuwe kam wilde ik graag, 1 millimeter hoger maar liefst! De klank is veel boventoonrijker geworden en toch niet gespannen. Het voelt als een nieuwe viool, erg leuk dus! Maar om op de dinsdag terug te komen, we liepen wat rond in Karlskoga (28.000 inw.) en er is hier niet veel te doen. Wel is Alfred Nobel hier geboren en er is een Nobelmuseum waar we nog een keer voor terug zullen komen. In Kristinehamn, dat op een 20 km daarvandaan ligt, wordt ook reclame gemaakt voor het plaatselijke museum; Pablo Picasso had er een vriend wonen, en hij heeft een sculptuur achtergelaten. Men probeert ons te lokken onder het motto: Picasso koos Kristinehamn, jij moet ook maar eens komen kijken!

(Foto 2 is niet in Harvard genomen, maar dit is de kleinste kapperszaak ooit! Hårvård betekent haarverzorging..)

Pasen (2)

Op 1e Paasdag gingen we de Torrakberg beklimmen. Dat klinkt indrukwekkend, maar het valt wel mee. Het is een pad van 1 km omhoog, met soms wel steile stukjes en niet zulke perfecte paden. Maar we zijn in een natuurreservaat, nietwaar? Ja, je leest het goed. In dit land vol bos, heuvel en meer zijn er ook nog natuurreservaten! Het is namelijk zo dat, op de reservaten na, de rest van het bosareaal gebruikt wordt voor houtwinning (o.a. papierindustrie). Het kan dus gebeuren dat een stuk bos in jouw buurt gekapt wordt, maar dat wordt wel van te voren gemeld, en er blijft altijd meer dan genoeg bos over... Toen we boven waren, gingen we picknicken. Het uitzicht op Västra Örten (meer) was mooi, het eten lekker en de mieren talrijk, dus een prima uitstap dicht bij huis! Over 2e Paasdag is niet veel te melden, we waren moe en hebben lekker lui in de zon gezeten en zo.

Pasen (1)

Het was een beetje druk voor mij met Pasen, op Goede Vrijdag Siegfried uitgevoerd en op 1e Paasdag Götterdämmerung (allebei ongeveer van 17 tot 23.30 incl. voorrepetitie). Geweldige muziek, hoe beter ik het leer kennen, hoe fantastischer ik het vind. Heb ook een uitstekend boek over Wagner gelezen van John Chancellor, maar daarover later meer...

Op zaterdag gingen Margreet en ik lopen in het bos, en zoals we vaak doen, lieten we een van onze Zweedse mobieltjes thuis zodat de kinderen ons kunnen bereiken. Na een half uur gaat mijn telefoon, het is Eva; "Pap, kun je me zeggen of en waar er snoep/chocola in huis is? Er zijn kinderen aan de deur die eruitzien als heksen(compleet met bezem en puntmuts) en vampieren, en ze hebben tekeningen voor ons! Ze kijken me zo verwachtingsvol aan!!Help!!'' Verteld waar het snoepgoed is, en het kwam goed. Maar er kwamen nog 2 groepen langs de deur, dus ik werd weer gebeld of we nog meer snoep hadden. Gelukkig wel! Het is een traditie hier met Pasen, jammer dat we het misliepen (letterlijk) maar we zagen nog heel wat heksjes op straat die ons vrolijk Pasen wensten, zoals ook wildvreemden deden trouwens. Zo leuk! De foto's zijn dus van de wandeling...(1e foto is van een schietbaan)

Grill

Gisteren zijn wij nog wat verder 'ingeburgerd' ; de eerste keer grillen in de tuin! Vorige week een grill gekocht met deksel (in het Zweeds "Klotgrill") en het weer deed ook mee. In NL is het nog iets warmer maar de hogedruk waar jullie dat aan te danken hebben komt hier vandaan! (ben nu al chauvinistisch) Vanavond de laatste première in de opera (Götterdämmerung), van 17 tot 23.30 uur, maar toch ben ik van Wagner gaan houden. Na de lange repetitieperiode hebben we de muziek van binnenuit leren kennen, daar is meestal geen tijd voor in een gemiddelde symfonische week, een mooi gevoel. Na het grillen hebben we Harry Potter 7 gekeken, spectaculaire acties, maar niet om te kijken als je je wilt ontspannen, heftig!

Tuin zonder sneeuw

We genieten van onze nieuwe tuin. Nieuw, ook omdat we hem voor het eerst zonder sneeuw en ijs zien! Molkomssjön (het Molkomsmeer) is sinds vandaag ijsvrij en ziet er eindelijk blauw uit als je erop uitkijkt vanaf de veranda. Er zijn plannen om te gaan grillen in het weekend, we hebben een barbecue gekocht.. Margreet tuiniert volop, inclusief groente zaaien etc., en er wordt gespeeld. Heerlijk!

Verlicht spoor

Laatst gingen Marina en ik hardlopen en kozen als beginpunt de 'Idrottsplats' hier in Molkom. Letterlijk 'Sportplaats', vaak bij het bos gelegen, met een sportveld en routes door het bos. Wij liepen over een 'Elljusspår', een route met verlichting zodat je 's avonds ook kunt sporten, van 2,5 km. Dat was te kort, dus toen we bij het sportveld kwamen gingen we gewoon weer terug! Er zijn ook onverlichte stukken, maar die zijn minder geschikt om te rennen (springa, zegt men hier), dat is rotsig en daardoor te ongelijk. Door de hoogteverschillen was het best pittig, maar daar word je alleen maar beter van!

Slangen en wolven

De natuur is dichtbij hier in Värmland. Laatst ging ik hardlopen in het bos (ontdek steeds nieuwe routes) en toen meende ik wolvensporen te zien. Foto genomen, vergeleken met een artikel in de krant over wilde dieren in Zweden, en het leek er echt op! Wolven komen alleen voor in onze provincie en de buurprovincie Dalarna, totaal 200. De politiek wil dat er meer wolven komen (450) maar de jagers zijn het er niet mee eens; zij willen dat er 150 overblijven, anders eten zij teveel boerderijdieren op en bezorgen teveel overlast. Tja, voor beide meningen is iets te zeggen..het zal wel in het midden uitkomen.

Een dag later gingen we in hetzelfde bos lopen, Margreet, Marina en ik, toen Margreet opeens twee slangen zag die lekker aan het zonnen waren. Een ervan had net lekker gegeten, aan zijn lijf te zien! Er zat een greppeltje tussen ons, dus we waren niet bang...

Première Rheingold

Gisteren was het dan zover, na een kleine 10 weken repeteren, de eerste Wagner-voorstelling! Het ging prima en volgens buurman Kurt stond er een goede recensie in de krant. Das Rheingold is de kortste opera van de 4 Ring-opera's, 2 en een half uur, en we spelen in één keer door zonder pauze. Het begin is heel apart, in volledig duister begint Henrik te dirigeren met lichtgevend stokje (het lijkt wel een banaan!) en even later komt het licht in het theater terug. We hebben de opstelling, de luchttoevoer, de zichtbaarheid van de dirigent steeds proberen te verbeteren, en nu is er bijv. een monitor voor de 1e violen, waarop Henrik te zien is. Veel makkelijker dan tussen de lessenaars door spieden om uiteindelijk alleen zijn achterkant te zien. Het grappige is dat je toch instinctief de ''echte'' dirigent zoekt en dan de monitor helemaal niet ziet!

Proeftijd

Wat door alle drukte rond de repetities een beetje ondergesneeuwd is in de berichtgeving: de proeftijd zit er op, bij het orkest, en de aanstelling is er nu één voor onbepaalde tijd geworden! Nu kunnen we helemaal zelf bepalen hoe lang we hier willen blijven, en dat is wel een heel fijn gevoel!

Nu dreigden er niet echt problemen, het orkest heeft zich destijds al heel duidelijk uitgesproken door de gebruikelijke proeftijd van zes maanden in het contract al terug te brengen tot twee. Met halve excuses: het was nu eenmaal bij de wet verplicht om een proeftijd in te stellen. Dat is ook wel logisch, want de werknemers zijn hier wel zo uitermate goed beschermd, dat het vrijwel onmogelijk is om ooit nog iemand te ontslaan als die eenmaal vast in dienst is. Maar toch, we waren al wel met ons vijven verhuisd, huis gekocht, andere huis vérkocht...

Inmiddels wonen we twee maanden hier, en beginnen we af en toe weer aan het andere deel van onze toekomstplannen te denken: cursussen en trainingen organiseren. Kamermuziek, proefspeltraining, daar is onze muziekkamer echt te klein voor. De afgelopen zomer bij Robertsfors in de buurt hadden we die prachtige locatie gevonden, tijdens de huizenjacht kreeg ik in oktober hier vlakbij, in Forshaga al de tip van een tot concertzaal omgebouwde fabriek waar in de zomer al een kamermuziekfestival van een week wordt georganiseerd. Zo langzamerhand moeten we met de mensen daar maar eens contact opnemen.

Nóg dichterbij, in Molkom zelf, is ook van alles gaande. Het station staat te koop bijvoorbeeld. En de nieuwe school waar Yuri en Eva na de zomer heen gaan is nog maar een jaar of vijf oud. De oude school is hier bijna om de hoek en staat zo te zien leeg. En dan heb je nog Ängsbacka. Maar over dat alles later meer.

Generale repetitie(s)

Hallo, hier weer een bericht vanuit de orkestbak, o nee, het balkon. Doordat de Värmlandsoperan een klein theater is, passen wij niet in de bak. Daardoor hebben we vanaf het balkon (waar dus geen publiek zit) een prima zicht op het toneel. Zo zag ik eens op van mijn partij en zag achter de held Siegfried een monster opdoemen van 5 meter hoog en 10 meter lang, en, complimenten aan de makers, ik schrok enorm. Het is niet saai hier!

De eerste generale repetitie was afgelopen vrijdag, Das Rheingold. Spannend na zo lang repeteren opeens weer het gevoel van een uitvoering. Het zat er goed in en geeft goede hoop op de volgende 3 opera's (genrep zoals de Zweden zeggen op dinsdag, donderdag en zaterdag a.s.) We zijn er nu aan gewend de dirigent zijn rug te zien, hij is nu goed belicht dus het geeft nauwelijks problemen. Na de afgelopen 2 weken, heftig met maandag tot en met vrijdag repetitie van 13-16 en 19-22 uur elke dag, is het nu toch wat rustiger. En Henrik wil de volgende week eigenlijk niet meer repeteren, dus we kunnen vermoedelijk uitgerust aan de voorstellingen beginnen.

Alle dagen open

Stél, we komen op een zondagmiddag tot de ontdekking dat er niet voldoende brood meer in huis is voor maandagochtend, dan gaan we dat gewoon halen. Tien minuten lopen naar de winkel, en het probleem is opgelost. Molkom telt ongeveer 2000 inwoners, bij de Coop zijn twee kassa's, het is er door de ruime openingstijden nooit vreselijk druk, en er is altijd wel tijd voor een praatje.

Op maandagochtend staat er iemand buiten met kleding, op woensdagochtend komt er een grote wagen met verse vis, die rond het middaguur wordt afgelost door een kraampje met honing en jam van eigen makelij.

Sinds een paar weken is er in de Coop ook een postagentschap. Heel handig, want toen we net hier woonden wilde ik 10 postzegels kopen voor op een brief naar Nederland, en dat ging wel gewoon bij de kassa, maar de arme jongen moest ze één voor één met een bepaalde code invoeren. De mensen achter me in de rij hebben uitgebreid kunnen bijpraten die ochtend.

Niet alle winkels zijn alle dagen open, en zeker niet zo lang. Tussen de middag moet je er daarom altijd rekening mee houden, dat er van 12 tot 13.30, of van 13 tot 14.15 lunchpauze is. Eigenlijk hoef je niet "naar de stad"; in Molkom beschikken we over een bloemenwinkel, een kledingzaak die ook sieraden en accessoires verkoopt, een dierenvoedingwinkel, een stoffen-en garenzaak, ook goed voor gordijnen, een kapper, een cadeauwinkeltje, een pizzeria, etc. Momenteel wordt er druk gesproken over het aanleggen van een echt marktplein. Op de online Molkom-krant een reactie van onze makelaar hier: dat moet wel een zéér rijkelijk versierd en opgesmukt marktplein worden, gezien het bedrag van de begroting. Onderschreven met "een belastingbetaler". Hoe ik dan weet dat het onze makelaar was? Nou, je kunt alleen reacties plaatsen als je je aanmeldt, en vervolgens komt je stukje met naam en toenaam op de site.

Mist.

Na de natte sneeuw was het zaterdag mistig. Niet alleen in Molkom, maar ook nog ter hoogte van Arvika, Charlottenberg, Kongsvinger en Oslo Gardermoen. En ook nog toen ik daarvandaan, maar dan in gezelschap van Marina, weer in de omgekeerde richting reed. Voor Marina wel sneu, want in Nederland zou het maar liefst 22 tot 24 graden worden, en hier moest ze genoegen nemen met een schamele 7 graden...

Gelukkig was de mist pas de laatste paar kilometers tot Molkom hinderlijk, en was er over het algemeen goed te rijden. Je legt op zo'n dag toch een 500 km af, even op en neer naar de luchthaven. Ondanks, of misschien wel juist door de nevel, was het toch weer een mooie rit: witte flarden tusen de bomen, tientallen zwanen die opeens langs de weg in een weiland-eiland leken te staan. Heel merkwaardig: het was net alsof de sneeuw oploste, of verdampte, en als mist omhoog zweefde.

Vannacht strómende regen, vandaag weer mist, we kunnen niet veel verder kijken dan het huis van de buren. Prima uitslaapweer dus. Straks maar eens kijken wat we zullen verzinnen voor de zondagse Fika.