Wat door alle drukte rond de repetities een beetje ondergesneeuwd is in de berichtgeving: de proeftijd zit er op, bij het orkest, en de aanstelling is er nu één voor onbepaalde tijd geworden! Nu kunnen we helemaal zelf bepalen hoe lang we hier willen blijven, en dat is wel een heel fijn gevoel!
Nu dreigden er niet echt problemen, het orkest heeft zich destijds al heel duidelijk uitgesproken door de gebruikelijke proeftijd van zes maanden in het contract al terug te brengen tot twee. Met halve excuses: het was nu eenmaal bij de wet verplicht om een proeftijd in te stellen. Dat is ook wel logisch, want de werknemers zijn hier wel zo uitermate goed beschermd, dat het vrijwel onmogelijk is om ooit nog iemand te ontslaan als die eenmaal vast in dienst is. Maar toch, we waren al wel met ons vijven verhuisd, huis gekocht, andere huis vérkocht...
Inmiddels wonen we twee maanden hier, en beginnen we af en toe weer aan het andere deel van onze toekomstplannen te denken: cursussen en trainingen organiseren. Kamermuziek, proefspeltraining, daar is onze muziekkamer echt te klein voor. De afgelopen zomer bij Robertsfors in de buurt hadden we die prachtige locatie gevonden, tijdens de huizenjacht kreeg ik in oktober hier vlakbij, in Forshaga al de tip van een tot concertzaal omgebouwde fabriek waar in de zomer al een kamermuziekfestival van een week wordt georganiseerd. Zo langzamerhand moeten we met de mensen daar maar eens contact opnemen.
Nóg dichterbij, in Molkom zelf, is ook van alles gaande. Het station staat te koop bijvoorbeeld. En de nieuwe school waar Yuri en Eva na de zomer heen gaan is nog maar een jaar of vijf oud. De oude school is hier bijna om de hoek en staat zo te zien leeg. En dan heb je nog Ängsbacka. Maar over dat alles later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten