Onlangs besloot ik, dat het de hóógste tijd werd om de vingers eens los te spelen aan de piano. Op de muziekkamer, waar tot nu toe hoofdzakelijk Marina en Richard gebruik van hebben gemaakt. Met de beste voornemens een etudeboek, wat sonates en zo uit de kast geplukt, deur dicht, en heerlijk ongestoord grasduinen. Na het hap-snap-spelen tijdens de pianolessen was ik een beetje beducht voor mijn eigen (gebrek aan) niveau. Ik had niet het idee dat ik daarmee aan zou kunnen komen, wanneer we ooit een cursus willen opzetten.
De volgende dag liepen we bij het verlaten van het opera-gebouw (er waren "familie-dagen", zodat we Eva en Yuri even meegesleept hadden om te kijken waar Rich nu eigenlijk werkt) een collega van Rich tegen het lijf, die me vroeg of ik op 7 juni een paar leerlingen zou kunnen begeleiden tijdens de overgangsexamens op Ingesund (conservatorium in Arvika, waar Marina misschien ook wil gaan studeren). Leek me leuk, dus hij meteen bellen. Dat was een vrijdag, de dinsdag erna, afgelopen dinsdag dus, kreeg ik de muziek. Vijf stukken, waaronder dit:
http://www.youtube.com/watch?v=BQmL-UnHgPk&feature=related
Dus ik studeer me suf. Met koperblazers heb ik nog nooit gewerkt, het is echt even wennen, wát een mollen in de partijen! Komende donderdag repeteren, de week erna op dinsdag de examens.
zondag 29 mei 2011
zaterdag 28 mei 2011
Internet onder de trap
We moesten weer eens héél zuinig doen met het mobiele internet: er stond nog maar érg weinig GB op, en hoewel Telia ons m.i.v. 24 mei een internet-, telefoon- en tv- aansluiting had beloofd, hielden we rekening met vertraging. Dat was heel juist ingeschat, want voor de installatie hadden we een wachtwoord nodig, en dat konden we via de website (goed dat we nog mobiel internet hadden...) van Telia opvragen. Maar die afdeling werd geplaagd door een grote storing, dus het wachtwoord alsnog per post opgevraagd. En dat kwam twee dagen later.
Inmiddels hadden we weer gemaild met Peter en Rigmor, die hier vóór ons woonden, want elke kamer en gang leek minstens één aansluiting voor internet etc. te beloven. Wáár was de hoofdstekker? In de gang onder de trap, óf op het kantoortje naast het raam. Mooi, Richard aan de slag, en we hebben inderdaad internet, dat was ongelooflijk snel gedaan, met de aansluiting onder de trap inderdaad.
Alleen, niet zonder kabel. En dat lukte ook niet op het kantoortje, hoewel we daar gewoon kunnen internetten. Maar dan moet je wel bij het raam gaan zitten, met de laptop op schoot, want de kabel is te kort om het bureau te halen. En vanonder de trap haalt de kabel ook de woonkamer niet.
Maar snél is het wel, dat is al een hele vooruitgang!
Een ander voordeel is misschien wel, dat er nu in de woonkamer geen computerscherm meer is. Ook geen bureau, want dat staat nu onder de trap.
En daar zit ik nu dit stukje te schrijven.
Inmiddels hadden we weer gemaild met Peter en Rigmor, die hier vóór ons woonden, want elke kamer en gang leek minstens één aansluiting voor internet etc. te beloven. Wáár was de hoofdstekker? In de gang onder de trap, óf op het kantoortje naast het raam. Mooi, Richard aan de slag, en we hebben inderdaad internet, dat was ongelooflijk snel gedaan, met de aansluiting onder de trap inderdaad.
Alleen, niet zonder kabel. En dat lukte ook niet op het kantoortje, hoewel we daar gewoon kunnen internetten. Maar dan moet je wel bij het raam gaan zitten, met de laptop op schoot, want de kabel is te kort om het bureau te halen. En vanonder de trap haalt de kabel ook de woonkamer niet.
Maar snél is het wel, dat is al een hele vooruitgang!
Een ander voordeel is misschien wel, dat er nu in de woonkamer geen computerscherm meer is. Ook geen bureau, want dat staat nu onder de trap.
En daar zit ik nu dit stukje te schrijven.
dinsdag 24 mei 2011
Nieuwe school
De zomervakantie begint hier vroeg, op 10 juni. Voor Yuri en Eva is dat helemaal prima, want ze hebben het nu wel een beetje gehad met alleen maar Zweeds leren. Steeds weer nieuwe boeken met invuloefeningen, steeds een stukje voorlezen voor de lerares, het werd wat eentonig... De lerares was wel zo wijs om ze niet steeds achter de vodden te zitten, heeft ze in hun eigen tempo laten werken, en naar andere lessen in andere klassen hoefden ze ook niet, toen ze zeiden dat niet te willen. Yuri mocht vaak langer buiten basketballen na de pauze, omdat ze merkte dat hij inmiddels van Engels op Zweeds was overgegaan in de communicatie met de andere jongens, uit andere klassen. Zo leert hij het ook, was haar gedachte.
En het resultaat mocht er zijn. Inmiddels hebben we een gesprek gehad met de rector van de school hier in Molkom. Dat wil zeggen, eigenlijk besprak de rector alles met Eva en Yuri, en sprong Richard af en toe bij als ze er niet uitkwamen. En dat in nog geen drie maanden! Eva gaat per 22 augustus naar het 9e leerjaar, en over Yuri gaat hij nog met Bärbro, de lerares van de internationale klas op Fröding Skolan, overleggen. Qua leeftijd zou hij in het 8e jaar thuishoren, maar wij hadden van Bärbro begrepen dat zij het 7e jaar beter zou vinden. Het is nu eenmaal niet bepaald een huiswerk-maak-kind, en de overgang zal groot genoeg zijn. Maar ja, je moet je natuurlijk ook in sociaal opzicht bij de groep thuis voelen. We zullen wel horen wat het wordt.
Hij wilde nog weten in wat voor sporten ze geïnteresseerd zijn. Eva was daar snel mee klaar - geen - en voor Yuri had hij nog een kleine verassing in petto: er blijkt een Amerikaanse ouder in de buurt te wonen, die ooit bezig was om een basketbalclub op te zetten. Daar moet maar weer eens contact mee opgenomen worden. Want Amerika en basketbal, dat is toch wel een prima combinatie, over het algemeen!
Verder had hij nog een suggestie om op zoek te gaan naar iemand uit het onderwijs die Nederlands spreekt, eventueel Engels, om ze één of twee uur per week te helpen met de lesstof. Want dát kan voor sommige vakken nog lastig worden, in het Zweeds. Met name vakken waar ze in Nederland ook moeite mee hebben, biologie, chemie, zouden dan nog eens doorgenomen kunnen worden. En er zijn natuurlijk vakken waar zeer veel bij gesproken en gediscussieerd wordt, zoals maatschappijleer. Dat zou wel fantastisch zijn, zeker de eerste paar maanden. Ook daar horen we meer van.
Voor Eva hopen we, dat de kok op Nyeds Skolan beter is dan op Fröding...
En het resultaat mocht er zijn. Inmiddels hebben we een gesprek gehad met de rector van de school hier in Molkom. Dat wil zeggen, eigenlijk besprak de rector alles met Eva en Yuri, en sprong Richard af en toe bij als ze er niet uitkwamen. En dat in nog geen drie maanden! Eva gaat per 22 augustus naar het 9e leerjaar, en over Yuri gaat hij nog met Bärbro, de lerares van de internationale klas op Fröding Skolan, overleggen. Qua leeftijd zou hij in het 8e jaar thuishoren, maar wij hadden van Bärbro begrepen dat zij het 7e jaar beter zou vinden. Het is nu eenmaal niet bepaald een huiswerk-maak-kind, en de overgang zal groot genoeg zijn. Maar ja, je moet je natuurlijk ook in sociaal opzicht bij de groep thuis voelen. We zullen wel horen wat het wordt.
Hij wilde nog weten in wat voor sporten ze geïnteresseerd zijn. Eva was daar snel mee klaar - geen - en voor Yuri had hij nog een kleine verassing in petto: er blijkt een Amerikaanse ouder in de buurt te wonen, die ooit bezig was om een basketbalclub op te zetten. Daar moet maar weer eens contact mee opgenomen worden. Want Amerika en basketbal, dat is toch wel een prima combinatie, over het algemeen!
Verder had hij nog een suggestie om op zoek te gaan naar iemand uit het onderwijs die Nederlands spreekt, eventueel Engels, om ze één of twee uur per week te helpen met de lesstof. Want dát kan voor sommige vakken nog lastig worden, in het Zweeds. Met name vakken waar ze in Nederland ook moeite mee hebben, biologie, chemie, zouden dan nog eens doorgenomen kunnen worden. En er zijn natuurlijk vakken waar zeer veel bij gesproken en gediscussieerd wordt, zoals maatschappijleer. Dat zou wel fantastisch zijn, zeker de eerste paar maanden. Ook daar horen we meer van.
Voor Eva hopen we, dat de kok op Nyeds Skolan beter is dan op Fröding...
zondag 22 mei 2011
Appelboom
Deze bloeiende appelbloesem komt uit eigen tuin! Een paar weken geleden kreeg ik van Buurvrouw Ann Marie een stoomcursus appelboom-snoeien. De kleinste boom is klaar, van de grotere heb ik alleen de onderste takken later zelf nog gedaan. Die grote boom is behoorlijk beschadigd door herten, en de vorige eigenaar van dit huis heeft drie, vier jaar lang niet gesnoeid. Komend najaar gaan we die boom met wat grover materieel te lijf, om de binnenste stammen/takken eruit te halen. Kijken wat er te redden is, want de boom is zó mooi! 
Ik heb vandaag nog even een "overzichtsfoto" gemaakt:
En dit hier is ons uitzicht uit het keukenraam, er staan drie van zulke roze schoonheden op een rij in de tuin van onze buren, en het lijkt wel of de bomen zelf staan te spinnen van plezier, zoveel bijen hebben er nu een dagtaak aan. We troffen een totaal uitgeputte bij aan op een sok aan de waslijn, die hebben we maar naar een nabijgelegen bloeiend struikje gebracht. De bij in kwestie was niet in staat tot het geven van enig commentaar...
vrijdag 20 mei 2011
Uw gids naar een nieuw leven.
Gisterochtend stond er opeens een huisvuilcontainer op de parkeerplaats voor ons huis. Er zat een plastic mandje in met twee schroeven erbij, vier pakketten met papieren zakken, en een boekje, getiteld: Din guide till ett nytt liv (Uw gids naar een nieuw leven). Dat nieuwe leven betrof dit keer het huis-tuin-en keuken-afval, en niet onszelf, zoals we dat door kleinere godsdienstige groeperingen aanbevolen plegen te krijgen.
Tot nu toe ging ons afval in een grote vuilniszak, die in een speciaal daarvoor gemaakt hok binnen de schuur hing, achter een metalen deur. Eens per twee weken werd die zak door een nieuwe vervangen door de ophaaldienst. Je kon nog kiezen: eens per maand, eens per week, of om de andere week. Wanneer de vuilnisman er meer dan 5 meter voor moest lopen, betaalde je een paar kronen toeslag, afhankelijk van de afstand.
Nu waren we al heel blij met de composthoop achterin de tuin, en in de keuken werd al heel wat gescheiden: papier, karton, plastic, blik, gekleurd glas, ongekleurd glas, en statiegeldflessen, waar in Zweden ook halve-liter-flessen, en frisdrank- en bier-blikjes onder vallen. Vorige week hebben de oude grasmaaier naar het afvaleiland gebracht, waar nog heel wat meer te scheiden valt. Gratis, want men wil voorkomen dat huishoudens gaan bezuinigen op afvalverwerking en het zootje in de natuur achterlaten.
Vanaf dit moment wordt het een ware wetenschap. Men schreef dat alle schroefdoppen en waxinelichthoudertjes die in Karlstad worden ingezameld op jaarbasis voldoende metaal opleveren voor 20 auto's... Enveloppen moeten bij het restafval, niet bij het papier of karton, omdat ze lijmresten bevatten die de kwaliteit van het "nieuwe" papier verprutsen. Gekleurde servetten bij het restafval, ongekleurde, en keukenpapier, bij het keukenafval in de papieren zak in het plastic bakje. En of je de papieren zak minimaal elke drie dagen goed wil dichtvouwen en vervangen, om luchtjes en ongedierte buiten te houden. Er worden gratis nieuwe papieren zakken verstrekt.
En nu we het er toch over hebben: omdat de afvoerslang van de nieuwe wasmachine niet direct op de afvoer kon worden aangesloten wegens ons defecte röteflötertje, hangt die slang in de spoelbak. En we schrokken toen we merkten hoeveel water daar weggespoeld wordt... Dus zetten we er vaak een emmer onder, en spoelen daarmee het toilet door. In Afrika is een wc al een onbekend iets, en dat zou je met 6 liter drinkwater door moeten spoelen? Weet je hoeveel km lopen dat is elke dag?
Inmiddels is ook de waterpomp, ja, je leest het goed, gerepareerd. De laatste paar weken was er bij tijd en wijle wat gemorrel aan ons huis, en zagen we de buurman van een paar huizen verderop door de tuinen lopen. Hij gaat over de lokale watertoevoer uit Molkomsjön.We kunnen vanaf heden, totdat het weer serieus gaat vriezen, gebruik maken van water uit het meer, voor de tuin, en om de auto te wassen en zo.
Tot nu toe ging ons afval in een grote vuilniszak, die in een speciaal daarvoor gemaakt hok binnen de schuur hing, achter een metalen deur. Eens per twee weken werd die zak door een nieuwe vervangen door de ophaaldienst. Je kon nog kiezen: eens per maand, eens per week, of om de andere week. Wanneer de vuilnisman er meer dan 5 meter voor moest lopen, betaalde je een paar kronen toeslag, afhankelijk van de afstand.
Nu waren we al heel blij met de composthoop achterin de tuin, en in de keuken werd al heel wat gescheiden: papier, karton, plastic, blik, gekleurd glas, ongekleurd glas, en statiegeldflessen, waar in Zweden ook halve-liter-flessen, en frisdrank- en bier-blikjes onder vallen. Vorige week hebben de oude grasmaaier naar het afvaleiland gebracht, waar nog heel wat meer te scheiden valt. Gratis, want men wil voorkomen dat huishoudens gaan bezuinigen op afvalverwerking en het zootje in de natuur achterlaten.
Vanaf dit moment wordt het een ware wetenschap. Men schreef dat alle schroefdoppen en waxinelichthoudertjes die in Karlstad worden ingezameld op jaarbasis voldoende metaal opleveren voor 20 auto's... Enveloppen moeten bij het restafval, niet bij het papier of karton, omdat ze lijmresten bevatten die de kwaliteit van het "nieuwe" papier verprutsen. Gekleurde servetten bij het restafval, ongekleurde, en keukenpapier, bij het keukenafval in de papieren zak in het plastic bakje. En of je de papieren zak minimaal elke drie dagen goed wil dichtvouwen en vervangen, om luchtjes en ongedierte buiten te houden. Er worden gratis nieuwe papieren zakken verstrekt.
En nu we het er toch over hebben: omdat de afvoerslang van de nieuwe wasmachine niet direct op de afvoer kon worden aangesloten wegens ons defecte röteflötertje, hangt die slang in de spoelbak. En we schrokken toen we merkten hoeveel water daar weggespoeld wordt... Dus zetten we er vaak een emmer onder, en spoelen daarmee het toilet door. In Afrika is een wc al een onbekend iets, en dat zou je met 6 liter drinkwater door moeten spoelen? Weet je hoeveel km lopen dat is elke dag?
Inmiddels is ook de waterpomp, ja, je leest het goed, gerepareerd. De laatste paar weken was er bij tijd en wijle wat gemorrel aan ons huis, en zagen we de buurman van een paar huizen verderop door de tuinen lopen. Hij gaat over de lokale watertoevoer uit Molkomsjön.We kunnen vanaf heden, totdat het weer serieus gaat vriezen, gebruik maken van water uit het meer, voor de tuin, en om de auto te wassen en zo.
donderdag 19 mei 2011
Karlstad CCC
Plaats: Karlstad Congress & Cultural Center.
Datum: 18 mei 2011
Wermland Operas Konsertserie, programma:
Martina Tomner - "...was hast Du meinem Schlaf zu sagen", wereldpremiére
Peter Tjajkovskij - Violinkonsert D-dur op.35
Antonin Dvorák - Symfoni nr e-moll op. 95 "Från nya världen"
Dirigent Henrik Schaefer
Solist Chloë Hanslip, ONTHOUD DIE NAAM!!
Komt er een jongedame op waanzinnig hoge hakken het podium opwandelen (mét hakken komt ze ongeveer tot aan mijn neus, merkte ik later, en ik ben al niet zo groot, volgens mijn ID kaart 162 cm, volgens mijn pas 165 cm) om lekker te gaan staan musiceren. Ik heb genoten! Geen truukjes om het publiek te bespelen, samen met het orkest, en het orkest samen met haar, en omdat het een klein orkest is, is gewoon alles hoorbaar en hoeft er niks geforceerd te worden.
Het hele programma heerlijk ontspannen zitten luisteren, doe mij maar een klein orkest! Vaak het gevoel gehad, elders, bij de forti en fortissimi van mijn stoel te worden geblazen, daar had ik nu geen last van, en hoe zácht en helder kan een pianissimo klinken...
De wereldpremiére was een interessant stuk, schitterende klankkleuren.
In de zaal ongeveer 1200 mensen, schat ik, dat is 2 % van het inwoneraantal van Karlstad, probeer dat in Amsterdam eens te halen?
Het gebouw zelf was gloednieuw, van Noors geld gebouwd, heb ik me laten vertellen. Lelijk!!! Grote zwarte blokkendoos aan de rivier Klarälven. Maar binnen leuk, 5 verdiepingen, met op elke verdieping een zeer ruime foyer, waar niemand iemand in de weg liep, en in het midden daarvan de roltrappen, die ik natuurlijk in de pauze allemaal gehad heb. Grote glazen ruiten rondom, met schitterend uitzicht over de stad en de rivier met bruggen uit alle tijden. En om te voorkomen dat het toch ergens donker zou lijken, in het midden van elke foyer een paar sta-tafels met mooie kandelaars met échte kaarsen.
Datum: 18 mei 2011
Wermland Operas Konsertserie, programma:
Martina Tomner - "...was hast Du meinem Schlaf zu sagen", wereldpremiére
Peter Tjajkovskij - Violinkonsert D-dur op.35
Antonin Dvorák - Symfoni nr e-moll op. 95 "Från nya världen"
Dirigent Henrik Schaefer
Solist Chloë Hanslip, ONTHOUD DIE NAAM!!
Komt er een jongedame op waanzinnig hoge hakken het podium opwandelen (mét hakken komt ze ongeveer tot aan mijn neus, merkte ik later, en ik ben al niet zo groot, volgens mijn ID kaart 162 cm, volgens mijn pas 165 cm) om lekker te gaan staan musiceren. Ik heb genoten! Geen truukjes om het publiek te bespelen, samen met het orkest, en het orkest samen met haar, en omdat het een klein orkest is, is gewoon alles hoorbaar en hoeft er niks geforceerd te worden.
Het hele programma heerlijk ontspannen zitten luisteren, doe mij maar een klein orkest! Vaak het gevoel gehad, elders, bij de forti en fortissimi van mijn stoel te worden geblazen, daar had ik nu geen last van, en hoe zácht en helder kan een pianissimo klinken...
De wereldpremiére was een interessant stuk, schitterende klankkleuren.
In de zaal ongeveer 1200 mensen, schat ik, dat is 2 % van het inwoneraantal van Karlstad, probeer dat in Amsterdam eens te halen?
Het gebouw zelf was gloednieuw, van Noors geld gebouwd, heb ik me laten vertellen. Lelijk!!! Grote zwarte blokkendoos aan de rivier Klarälven. Maar binnen leuk, 5 verdiepingen, met op elke verdieping een zeer ruime foyer, waar niemand iemand in de weg liep, en in het midden daarvan de roltrappen, die ik natuurlijk in de pauze allemaal gehad heb. Grote glazen ruiten rondom, met schitterend uitzicht over de stad en de rivier met bruggen uit alle tijden. En om te voorkomen dat het toch ergens donker zou lijken, in het midden van elke foyer een paar sta-tafels met mooie kandelaars met échte kaarsen.
dinsdag 17 mei 2011
Telia
Inmiddels beschikken Richard en ik ook over Zweedse ID-kaarten. Bij het ophalen ervan werden onze gezichten nadrukkelijk vergeleken met die op de foto van de kaart, waarna we in eerste instantie in het Engels werden toegesproken. Richard antwoordde keurig in het Zweeds, en ik verkneukelde me in stilte. We integreren dapper verder... (In Amsterdam werd Rich ooit in een winkel in het Engels te woord gestaan, bleek het personeel amper Nederlands te verstaan. En dan hebben we het gewoon over een grote keten, de naam zal ik niet noemen, in de Kalverstraat!)
Vorige week, met ID-kaart, paspoort en bankpasje gewapend samen naar de Telia-winkel in Karlstad. We waren weer eens door ons mobiele-internet-beltegoed heen, en besloten een tweede poging te wagen om een vaste aansluiting te regelen.
De eerste vraag: wat is uw persoonsnummer? Ha, dat hadden we inmiddels, en dát hielp!
Heeft U nog geen abonnement? Jawel, maar alleen mobiele telefonie. Bij Telia.
U woont nog niet zo lang op dat adres? Dat klopt, sinds 1 februari.
Hmmmm, is het een vakantiewoning? Nee, het is permanent bewoond.
Goed, voor welke snelheid van internet kiest U?
Dat was het. Klus geklaard. Daarbij krijgen we een vaste telefoonaansluiting op proef voor drie maanden, en een redelijk uitgebreid televisiezenderaanbod. Wanneer alles volgens plan verloopt gaat dat 24 mei in. Twee dagen later lag het contract al in de brievenbus, en nog vóór we kans hadden gezien dat te tekenen en te retourneren kreeg Richard een sms dat er een pakket van Telia opgehaald kon worden bij het postagentschap van de Coop Konsum hier in Molkom. Legitimatie verplicht. Dáár was de ID-kaart goed voor. (Gårdsvägen, daar woont mijn moeder ook. Op nummer 6. Tsja, het blijft een dorp...)
Dus nu kan de aansluiting voorbereid worden.
Eerst zien, dan geloven!
Vorige week, met ID-kaart, paspoort en bankpasje gewapend samen naar de Telia-winkel in Karlstad. We waren weer eens door ons mobiele-internet-beltegoed heen, en besloten een tweede poging te wagen om een vaste aansluiting te regelen.
De eerste vraag: wat is uw persoonsnummer? Ha, dat hadden we inmiddels, en dát hielp!
Heeft U nog geen abonnement? Jawel, maar alleen mobiele telefonie. Bij Telia.
U woont nog niet zo lang op dat adres? Dat klopt, sinds 1 februari.
Hmmmm, is het een vakantiewoning? Nee, het is permanent bewoond.
Goed, voor welke snelheid van internet kiest U?
Dat was het. Klus geklaard. Daarbij krijgen we een vaste telefoonaansluiting op proef voor drie maanden, en een redelijk uitgebreid televisiezenderaanbod. Wanneer alles volgens plan verloopt gaat dat 24 mei in. Twee dagen later lag het contract al in de brievenbus, en nog vóór we kans hadden gezien dat te tekenen en te retourneren kreeg Richard een sms dat er een pakket van Telia opgehaald kon worden bij het postagentschap van de Coop Konsum hier in Molkom. Legitimatie verplicht. Dáár was de ID-kaart goed voor. (Gårdsvägen, daar woont mijn moeder ook. Op nummer 6. Tsja, het blijft een dorp...)
Dus nu kan de aansluiting voorbereid worden.
Eerst zien, dan geloven!
"Gazon"
De tijd vliegt, zeker als het prachtig weer is... Vandaag dus niet. Waren het gisteren nog buien met tussendoor bakken zon, nu dreint de regen non stop omlaag. Goed voor de administratie! En goed voor de tuin, want ook hier begon men erg naar regen te verlangen, hoewel het nog niet zo droog was als in Nederland, volgens de berichten daarvandaan. Nadat buurman Anders tien dagen geleden ons gazon heeft gemaaid, zijn we op maaimachinejacht geweest, en eergisteren gingen we voor het eerst met onze eigen motormaaier (een handmaaiertje is geen optie met naar schatting 700 á 800 m² gras) aan de slag. De vorige bewoners hadden wel een oude maaier voor ons achter gelaten, maar toen we mailden welke benzine er in ging en hoe hij werkte, kregen we een zó uitgebreide uiteenzetting...
"Er gaat gewone 95 octaan in, maar je moet eerst de choke een keer of vijf indrukken, en dan start hij wel op een bepaald moment. Eén van de wielen blokkeert een beetje, dus je moet flink duwen. De laatste keer gras maaien duurde ruim twee uur. Maar hij maait verder prima."
Dus eerst gras bemesten, en passant een ludiek apparaat gekocht om de duizenden paardebloemen en ander ongeregeld spul uit te steken zonder je rug te slopen met uren bukken, graszaad gekocht om de te ontstane gaten te dichten want mos tiert ook welig, maaien, en dan wachten op regen. Als ik zo naar buiten kijk komt het ooit wel goed met het veldje buiten.
"Er gaat gewone 95 octaan in, maar je moet eerst de choke een keer of vijf indrukken, en dan start hij wel op een bepaald moment. Eén van de wielen blokkeert een beetje, dus je moet flink duwen. De laatste keer gras maaien duurde ruim twee uur. Maar hij maait verder prima."
Dus eerst gras bemesten, en passant een ludiek apparaat gekocht om de duizenden paardebloemen en ander ongeregeld spul uit te steken zonder je rug te slopen met uren bukken, graszaad gekocht om de te ontstane gaten te dichten want mos tiert ook welig, maaien, en dan wachten op regen. Als ik zo naar buiten kijk komt het ooit wel goed met het veldje buiten.
dinsdag 3 mei 2011
Verrassing...
Dit was vanochtend om kwart over zeven het uitzicht uit het raam van onze "bibliotheek", toen we nietsvermoedend de slaapkamer uitkwamen. Op de rand van de veranda, "altan" heet dat hier, lag naar schatting 5 cm verse sneeuw! Rond een uur of tien was het meeste alweer weg, en nu ik dit schrijf, net na de lunch, is er niets meer van te zien, de zon schijnt weer zoals te doen gebruikelijk, alleen de temperatuur, die wil nog niet zo: meer dan een graad of acht, negen, kunnen we er vandaag niet van maken.
Daar staat tegenover, dat het vannacht net niet heeft gevroren. Voor een heel aantal van mijn geliefde tomatenplanten mocht dat helaas niet meer baten: eergisteravond was ik in gedachten zo bezig met het vertrek van Marina naar Nederland (heb haar gisteren in Oslo uitgezwaaid, en inmiddels heeft ze het IB-English examen er al opzitten), dat ik er niet aan gedacht heb om de plantjes die op de veranda stonden met fleece af te dekken. En die nacht vroor het bijna 4 graden... Er zijn er toch nog twintig die het hebben overleefd, verdeeld over twee soorten. Die "verdringen" zich nu in de woonkamer bij de deur naar buiten, in afwachting van betere tijden. Volgens het weerbericht is het over twee, drie dagen weer gedaan met de nachtvorst.
maandag 2 mei 2011
Valborgsmässoafton
Zo heet het feest om de komst van de lente in Zweden te vieren, en dit was onze eerste keer! Er wordt een groot vuur gemaakt op veel plaatsen in het land,dit was oorspronkelijk bedoeld om de kwade geesten te verdrijven, zodat de boeren het vee vanaf 1 mei weer veilig de wei in konden sturen. Onze 'Walpurgisnacht' vond plaats in de Hembygdsgård van Molkom, een soort klein openluchtmuseum met een paar typische huizen en gebouwen van de streek, in Zweden vind je dat bijna in elke plaats. Vanaf 20.30 was er koffie en broodjes, er kon kunst bekeken worden, om 21.00 ging er een koor zingen, daarna een kinderkoor met dierenimitaties, en daarna ging de fik in de berg takken die op het terrein stond. We zagen nog een bed en ander meubilair tussen de takken, ach, als je toch bezig bent... Er waren Thaise lampionnen te koop om de lucht in te laten gaan, heel feestelijk (normaal wordt er vuurwerk afgestoken). Het vuur was lekker om bij te staan('t is 's avonds best fris nog) en iedereen had het gezellig!
Golf
Afgelopen zaterdag hebben Yuri en ik een paar rondjes golf gespeeld op een 'Pay and Play' baan in Karlstad. Dat is een baan waar je zonder lidmaatschap of golf-voorkennis mag spelen. Het was mooi weer en er was zowat niemand op de baan. Sommaro Golf, zo heet de club, is aangelegd op het terrein van een voormalig vliegveld, je moet soms oude landingsbanen oversteken (er worden ook motorrijlessen op gehouden).De baan heeft het karakter van een Schotse links, dat zijn banen die min of meer door de natuur gevormd zijn, met natuurlijke hindernissen. Erg mooi, zo dicht bij de stad! Ik heb er wel eens tussen een middag- en een avondrepetitie een paar uurtjes staan oefenen.
Abonneren op:
Posts (Atom)