Telkens als we buiten zitten komt er een brutale mus op de rand van de veranda zitten, om te kijken of er wat te eten valt. Gisteren ben ik met behulp van een bordje met broodkruimeltjes gaan uittesten hoe dichtbij hij of zij durfde komen. Ongeveer een halve meter buiten mijn bereik, af en toe kritisch kijkend of ik wel stil bleef zitten. Met de buit werd er in één rechte lijn naar de dakgoot van de achterburen gevlogen. Wel nam het beestje eerst zelf een paar hapjes, anders houd je natuurlijk niet vol.
Vanmorgen stonden alle ramen en deuren wagenwijd open, het was mooi weer, en tijdens het ontbijt hoorde ik muslief alweer tsjilpen. Even later liep ik de woonkamer in, en zag hem vanaf de bank naar buiten fladderen. Zodra ik ook naar buiten liep, maakte hij aanstalten om terug naar binnen te vliegen. Daar heb ik toch maar een stokje voor gestoken, en ben broodkruim gaan halen.
Een paar uur later, na het wieden van de groentebedden, was ik aan de tuintafel gaan zitten met een tweede ontbijt, en onmiddelijk fungeerde de tafel als landingsbaan. Ik weer naar binnen, het bordje met kruimels stond nog in de keuken. Terwijl ik me afvroeg wie er nu eigenlijk wie temt, kwam ik de veranda weer op... allemaal yoghurtspatten op de tafel en een kuiltje in mijn bord met cornflakes - het moet toch niet gekker worden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten