In één van de vorige blogs schreef ik geloof ik al eens over de eerste fase van de sloop van ons huis, door de twee pups ingezet zodra ze hier hun intrede deden. Ook buiten op de veranda lieten ze zich niet onbetuigd, zodat we hier en daar al een plankje tegen de buitenkant van het hekwerk hebben getimmerd, en ergens anders een grote steen of de barbecue voor een aangevreten, licht vermolmd stuk hout geschoven. Evengoed grapten we vaak, dat ze weer eens bezig waren ontsnappingstunnels te graven.
Dat bleek gistermiddag niet ver bezijden de waarheid, zo ontdekten we toen we binnen aan de koffie zaten, en de deur naar de veranda even open hadden omdat opeens de zon er zo lekker door kwam, na de regen en de wind van de laatste paar dagen. Normaal gesproken komt er dan een regelmatig gegrom en gekef van buiten, afgewisseld door langsrennende hondenpootjes. Maar dit keer vond ik het zó opvallend rustig, dat ik toch maar even om de hoek keek. Links geen honden. Rechts geen honden. Onder het trappetje ook geen honden. Wel zag ik opeens Gaia op het gazon wandelen, en naast de veranda waren er paar planten enorm aan het deinen.
Gelukkig komen ze altijd met een noodvaart aanscheuren als we met de snoepjespot rammelen, en hadden we ze snel weer binnen. Bij inspectie van de veranda bleek, dat er één enkel plankje wat los was gekomen, en dat week zowel naar buiten als opzij voldoende ver om twee hondjes van nog geen 5 kilo door te laten. Naar buiten wel, maar niet meer terug naar binnen, dus een weg terug was er voor ze niet, althans niet langs die kant...
Dus dat wordt voorlopig niet meer buiten spelen voor ze, want bij het volgende bezoekje aan de veranda doken ze onmiddelijk wéér in dat gat. Gelukkig is de zon gebleven, zodat Marina en ik ze vandaag naar de parkeerplaats bij de sportvelden hebben gereden voor een lánge wandeling in het bos. Aangelijnd, uiteraard, want als ze iets héél interessants zien, zijn ze opeens vergeten hoe ze heten en wat "kom" betekent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten