Familie

We konden het nog weleens druk krijgen, wanneer we eenmaal in Zweden wonen! Het zou maar zo kunnen, dat ik een aantal neven en nichten met familie daar eerder ga zien dan wanneer we in Arnhem zouden blijven. Na de eerste verbazing over het onverwachte vertrek (de meesten zien Richard's baan bij het KCO toch wel als de ultieme werkplek), draagt menigeen zelf al veel van onze overwegingen aan om uitgerekend naar Scandinavië te gaan. En er worden zelfs hier en daar al data geopperd. Het reizen en het avontuur zijn menigeen dan ook niet onbekend, of je het nu over een kibboets in Israël hebt, over een jaar au pair naar Californië, of over een voettocht naar Santiago de Compostella.

Gelukkig wordt over een dag of tien nog een bijeenkomst voor ons georganiseerd, waar we alleen maar heen hoeven om elkaar nog even te zien, afscheid te nemen en gezellig bij elkaar te zijn, wie weet een beetje muziek te maken. Skype wordt geïnstalleerd natuurlijk, en: we zullen jullie missen. Uitzwaaien op Schiphol? Zonder cameraploeg (aan ons valt geen eer te behalen voor de mensen van "Ik vertrek"- te goed georganiseerd, zei een kennis) zijn we in het gewoel daar waarschijnlijk niet terug te vinden, en we gaan al zó vroeg, dat we in Amsterdam overnachten. De zus van Richard is al druk wezen kijken naar vakantiehuisjes in de buurt, die moet nu gaan kiezen tussen Hongarije, Tsjechië ,Spanje en Zweden, als vakantiebestemming, ik geef het je te doen... Verder is het de bedoeling dat als Marina in juni klaar is met haar eindexamen, mijn vader met haar mee vliegt voor een niet al te korte vakantie. Camera mee, natuurlijk. Het bezwaart ons wel, zo veel verder weg te gaan wonen, al is het in principe niet eens een dag reizen (met de auto twee). De kinderen zouden hem het liefst meenemen, maar dat vindt hij niet zo'n goed idee. Hij heeft gelijk, natuurlijk: vrienden en familie min of meer in de buurt, een geweldige hulp, een prima woning, ziekenhuis en thuiszorg vlakbij, voor noodgevallen. Daarbij komt de taal, die onbekend is. En al spreekt hij Engels, de oren willen ook nog wel eens tegenwerken. Als je goed nadenkt, is dat allemaal waar, alleen vóelt het niet prettig. En dat geldt eigenlijk voor de rest van de familie ook.

Tot onze verbazing kregen we bij het vertellen van en over onze plannen erg weinig tegengas. We hadden meer emotionele bezwaren verwacht over de afstand, meer vragen over het feit dat we zo kort na een ingrijpende verbouwing ons huis te koop zetten. Wat ons drijft, het zoeken van een persoonlijk geluk, voor onszelf én voor ons als gezin, dat bleek voor vrijwel iedereen volkomen helder. Het is alleen voor Richard's vader schijnbaar onoverkomelijk dat hij van een toporkest naar een klein, onbekend orkest gaat. "Van top naar flop", zo formuleert hij het, en onze drijfveer kán hij maar niet begrijpen. Voor Richard is dat wel moeilijk, hij zou zich zo graag gewoon als zóón gewaardeerd willen zien. Maar voor mijn schoonvader is het misschien nog het naarst - hij blíjft er maar over piekeren, terwijl wij doorgaan met de voorbereidingen. Het zal tijd nodig hebben.