Sommige dingen beslissen zelf, dat ze moeten/willen worden opgeruimd.
Neem nu de fiets van Eva: afgelopen zaterdag waren we onderweg naar Oosterbeek voor haar sieraden-maak-les, en plotseling hoorde ik "o néé...", terwijl ik vanuit mijn ooghoeken een verwoed trappende Eva steeds verder achterop zag raken. De fietsketting lag eraf. Een paar weken geleden was die al eens aangespannen, daarna deden de lichten het beurtelings niet, en was eens een band lek, een deel van de kettingbeschermer viel er lang geleden al af, kortom, chronische slijtage. Telefoontje naar Niki dat we vertraging hadden, de rest van het traject steppend, lopend en hollend afgelegd. Eenmaal daar aangekomen werd de ketting er weer omgelegd, en we besloten om de fiets dan tóch maar even naar de fietsenmaker te brengen later die dag. Op de terugweg bleek de flinke tegenwind te veel voor de ketting, dus al snel was Eva genoodzaakt om naar huis te lopen. Toch wel een stevige wandeling van meer dan een uur. En we besloten om die fiets maar niet mee te verhuizen, dus wanneer Marina gaat logeren terwijl wij al in Zweden zijn, kan ze kiezen uit mijn oude fiets (dankzij de fietspomp en nieuwe fietstassen is die nog wel €25 waard, en de fiets van Eva.
Tegelijkertijd wilde Richard even op de oude fiets van mijn vader, waar hij al weer een paar jaar blij mee is, naar de golfbaan om een paar ballen te slaan. Lekke band. De reservefiets (jaren geleden voor een paar tientjes van een kennis overgenomen) dan maar, maar die stond ook al plat. De boodschap is duidelijk...
Inmiddels staat ook het drumstelletje van Yuri's 6e verjaardag buiten, want als je daar een mep op geeft, gaan de trommels meteen slap naar beneden hangen...
Verder wilde Richard de bestanden van de oude computer halen en op schijfjes zetten, omdat we elk moment een computer-crash verwachtten - het ding had de laatste tijd steeds weer andere kuren. Ook dat werd voor ons beslist: op zijn eerste vrije dag van de Kerstvakantie begaf het scherm het. Gelukkig konden we het scherm van de buurvrouw van nummer zes een middag lenen, en kwam het goed met die bestanden. Net toen Rich het scherm wilde terugbrengen, ontdekte hij nog één map: foto's en films van Marina. Die bleek "tig" submappen te bevatten - uiteindelijk was de klus zo tegen middernacht geklaard.
Over onze eettafel en stoelen hadden we nog zo onze twijfels: de stoelen wiebelen, en eigenlijk wilden we het liefst een nieuwe tafel met stoelen kopen voor in het nieuwe huis, maar ja, er zullen meer dingen moeten worden aangeschaft, en we weten nog niet hoe makkelijk of moeilijk we daar rond gaan komen, de eerste tijd. Dit is inmiddels geregeld, want we kregen afgelopen weekend een mailtje van de verkopers van het huis in Molkom, dat ze een grasmaaier hebben die ze willen achterlaten. Niet nieuw, maar doet het nog goed. En het orgel laten ze ook staan, als we dat leuk vinden. Hij heeft in het kantoortje boekenplanken gemaakt: moeten die eruit, of willen wij ze gebruiken? Toen ben ik toch maar eens gaan vragen, of ze misschien meer dingen van de hand willen doen, omdat wij toch wat zaken nodig hebben. Dat leverde ons een paar mooie aanbiedingen op:
- ronde keukentafel met inlegblad (misschien ook de stoelen) en een mooie lamp erboven
- tafel ter grootte van onze huidige eettafel
- bedbank (2-persoons) die nu bij hun op de overloop boven staat, slechts één keer gebruikt
- en een weefgetouw, voor bijna niets.
Altijd al willen leren weven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten