In de Kerstvakantie veel bezoekjes gekregen, en veel bezoekjes afgelegd, omdat we toch nog zoveel mogelijk dierbaren even wilden spreken en zien. Het bleek onmogelijk om overal met ons allen heen te gaan, dus we moesten noodgedwongen een "taakverdeling" maken.
Zo heb ik op 30 december een reisje naar Breda, om Yuri op te halen van een logeerpartij, gecombineerd met een bezoekje aan mijn nicht Irene, die daar niet zo ver vandaan een winkeltje heeft geopend met poppenmaak- en vilt-pakketten en benodigdheden. Weer zo iemand die een droom uitvoert als zich een kans voordoet: ze had al een paar jaar een goed lopende internetwinkel, en kon plotseling een schat van een pandje huren in het centrum van Oosterhout. Tussen de bedrijven door brak ze vorige winter haar heup, een heel lelijke breuk, nee, niet buiten door de gladheid, gewoon in de keuken. Desondanks de winkel doorgezet, dus ik ben daar nog even koffie gaan drinken, even blij dat er geen klanten waren zodat wij lekker konden bijkletsen. Irene bleek eindelijk weer heel aardig te lopen, nu alle schroeven en moeren weer uit de heup zijn. Natuurlijk toch weer wat gekocht, wat ik t.z.t. Marina wil laten maken. Gelukkig verzendt Irene ook buiten Nederland, want ze heeft zóveel leuke dingen. Voor wie het interesseert, kijk maar eens op http://www.poppendroom.nl/
Ondertussen reisde Richard naar Eindhoven, om zijn oma in Nuenen nog even gedag te zeggen. Niet dat ze hem nog zou herkennen, maar als je bijna 99 bent hoeft dat ook niet, een knuffel kun je tóch wel krijgen, als pa vertelt wie hij bij zich heeft. Grootoma, zoals we haar hier noemen, had altijd een GROOT hart, en als je bij kind of kleinkind of achterkleinkind hoort, word je omarmd. Grootoma was vóór de Kerst erg ziek geweest, en de antibiotica leken niet aan te slaan. Gelukkig nam ze later wel de kippensoep, die pa haar vier keer per dag kwam brengen, en knapte ze tóch weer op. Zodoende was ik erg verbaasd, dat ik Richard ook alweer thuis trof, toen ik met Yuri naar huis kwam. Het bericht was droevig: terwijl Richard nog in de trein zat, kreeg pa een telefoontje dat het plotseling niet goed ging met haar, en hoewel ze er binnen tien minuten waren, waren ze te laat, en was ze al overleden. Richard is heel even gaan kijken, en, omdat er zóveel door pa geregeld moest worden, meteen meer naar huis gegaan. Op 1 januari is hij opnieuw naar Nuenen gegaan om écht afscheid van haar te nemen, toen ze lag opgebaard op haar eigen kamertje in het verpleeghuis.
Afgelopen dinsdag was de crematie, een heel mooie viering. Wat ons allemaal het meest zal bijblijven zijn de prachtige fotopresentatie met muziek, die Richard's zus en hun halfbroer samen hebben gemaakt, én de wens die mijn neef van 9 aan grootoma meegaf: Goede reis naar God, Nana, kijk goed uit onderweg, en, als ze het daar hebben in de hemel, doe dan voorzichtig met vuurwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten