Het is eigenlijk vandaag voor het eerst zo, dat we niet zo blij zijn met het weer. Natte sneeuw. Al uren. Niet van die tijdelijke maartse kledderbuien, maar al drie uur zonder ophouden. De dag begon nog wel goed, met de vertrouwde zon, maar dat werd al snel minder. Zodoende is het ook voor het eerst, dat we een beetje jaloers de Nederlandse berichten over 20 graden aanhoren.
Voordelen heeft het ook wel, want gisteren zat ik véél te lang op de veranda in de zon, met de Zweedse lesboekjes, nadat ik pluksla en citroenmelisse in bakken had gezaaid, en mangopitten opgepot. Ja, mango, en vandaag avocadopitten in een lege augurkenpot met water. Ik had gelezen dat dat heel leuke kamerplanten kunnen worden, en omdat de mango's en avocado's tóch in de aanbieding waren... Kamerplanten zijn hier duur, duurder dan mango's en avocado's.
Veel te lang in de zon dus, gisteren, en Richard tussen de repetities héél lang op de golfbaan. (Eén van de vele golfbanen hier in de omgeving, volgens Richard 2 minuten rijden van het werk.) Allebei hoofdpijn dus, in de avond. Nog nooit de zonnebril zovaak nodig gehad als hier, en gisteren lag die van mij dus in de auto, en Richard had er niets aan, op de golfbaan. Maar ik dwaal weer eens af.
Vandaag dus natte sneeuw, mét voordeel: ik ben weer bij met de gehate emigratie-papierwinkel. Zeven brieven voor verzending klaar. Waarvan een heel dikke voor de belastingdienst. De Nederlandse dit keer. Nee, niet met de jaarlijkse aangifte inomstenbelasting; men wil graag weten of we nog aandelen in Nederland hebben, of we ons huis daar al dan niet hebben verkocht, of er nog een bijbehorende levensverzekering loopt, of we hier nog een uitkering uit Nederland hebben lopen. En dat we geen recht meer hebben op Nederlandse kinderbijslag, kinderkorting, zorgtoeslag. En welke pensioenen we waar hebben en wanneer die uitkeren.
Past wel bij natte sneeuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten