Ik vertelde laatst over onze Ring-productie hier bij de Wermland Opera. Daar zitten nog andere bijzondere kantjes aan; onze chef, Henrik Schaefer (is 14 jaar lang altviolist geweest bij de Berliner Philharmoniker), heeft de uitvoeringspraktijk uit Wagners tijd en iets later, zo tot de jaren 30 van de vorige eeuw eens bestudeerd. Hij ontdekte dat er in die tijd door de bespelers van strijkinstrumenten bijna voortdurend van de ene naar de andere toon gegleden werd, zoals zangers doen en hij vraagt ons dat toe te passen. Je voelt je eerst ongemakkelijk als je dat doet, maar ik moet zeggen, het wordt ook heel zangerig ervan! Verder spelen we met een darm-E-snaar, die natuurlijk wel z'n kuren heeft qua aanspreken maar wel een heel mooie natuurlijke resonantie aan het instrument meegeeft. Voor de niet-musici die dit lezen moet het wel geheimtaal lijken wat ik schrijf... Het is in elk geval geen moment saai, ook al omdat wij violisten proberen zo'n 2 kilo bladmuziek te meesteren, en je soms een akte van 10 dagen geleden alweer glad vergeten was...kun je er weer opnieuw doorheen ploegen. Het is soms net sneeuwschuiven! Maar je hoort me niet klagen, hoor. Het is echt zoiets wat je één keer in je leven misschien mag/kunt doen, en dat vind ik bijzonder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten