De eerste 2 dagen op "school"

Tsja, als je een tijdje in Zweden woont wil je toch graag Zweeds leren, vooral als je zoals ik heel graag praat en dat vanwege de taal niet kunt doen. Dan ga je praten op een Zweedse cursus, en alles lijkt in orde. ‘Wanneer kunnen Yuri en ik beginnen’ vraag je. Of morgen schikt.

Dus, dinsdag ochtend met de zenuwen in het lijf voor het eerst naar school. We werden gelijk in het diepe gegooid: een stuk of 10 mensen in onze klas (nog 10 in een andere), die allemaal uit andere landen komen, en niet of nauwelijks Engels spreken. Jippie.

Gelukkig was het boek niet zo moeilijk, en volgens ons gericht op 4-5 jarigen, aangezien er aan het begin ons gevraagd werdt het alfabet in hoofdletters en kleine letters te schrijven, en de eerste opdracht was het begrijpen en vervolgens tekenen van simpele woorden: hond, peer, boom… Één klein probleempje: ik ben geen kampioen als het om tekenen gaat (Yuri evenmin), dus leek mijn hond het meest op een kruising tussen een nijlpaard en een kameel, en die van Yuri op een varken. Ach, het gaat om het idee, toch?

En toen was het pauze. Aangezien de school (zoals bijna alle Zweedse scholen) elke dag voor een warme maaltijd zorgt als lunch, en wij net nieuw waren, was dit een hele ervaring. Rijen van leerlingen en leraren die ongeduldig staan te wachten tot ze een bord, bestek en vervolgens aardappelen en vis kunnen pakken. Lust je dit niet? Geen probleem, er is ook een vegetarisch menu, verscheidene groentes en knäckebrod. Het eten is tóch elke dag anders, dus morgen beter.

Morgen beter, dat hoopten Yuri en ik inderdaad: de aardappelen waren te lang gekookt en dus helemaal zacht, en de vis had een redelijk smerige saus.

Na de lunch hadden we muziekles: we kregen allemaal een gitaar aangereikt en er werden 3 akkoorden uitgelegd. Yuri bakte er niks van, en ik bakte er 2 van de 3 van, de laatste moest je zelf uitvogelen en aangezien de instructies in het Zweeds waren had ik dat even gemist. Het was wél leuk gelukkig!

Om 2 uur was de dag voorbij, en keerden we met gemengde gevoelens terug naar huis. De lessen waren wel goed en leuk, maar we hadden nog geen vrienden gemaakt, en het eten was… apart…

Dit kwam de volgende dag helemaal goed! Ook al begrijpen we allemaal niets van elkaar, met handgebaren en gezichtsuitdrukkingen kom je ook al een heel eind. Zo heb ik namelijk samen met 2 andere meisjes een sneeuwballen gevecht gewonnen (maar goed ook, aangezien ik het zelf veroorzaakt had), en mens-erger-je-niet gespeeld. Geen idee hoe dat in het Zweeds heet trouwens, moet ik eigenlijk even navragen. Yuri heeft al verscheidene uitnodigingen gekregen om voetbal te spelen in de pauzes, maar helaas is deze week het sportcentrum gesloten, dus dat is uitgesteld.

Het eten is gelukkig ook beter! Waarschijnlijk had de kok de gisteren zijn dag niet, want nu was alles mooi gaar en goed gekruid, dat eet toch een stuk fijner!

Morgen weer een dag, met nieuwe gebeurtenissen en (hopelijk) vriendschappen. Ik heb er zin in!