Na aankomst moesten we ons zo snel mogelijk melden op het stadskantoor in Karlstad. omdat de verhuiswagen pas om een uur of twee zou komen, gingen we dat eerst maar doen. Er moesten de nodige formulieren ingevuld worden, waarvoor we naar een tafeltje werden verwezen. Onze paspoorten, trouwboekje, arbeidscontract en eigendomsbewijs van het huis werden alvast ingenomen om gecopieerd te worden.
Toen we ons weer meldden, werd inmiddels de volgende klant netjes geholpen. Daarna werd het formulier gecontroleerd en begon de dame aan het loket al ons bewijsmateriaal te copiëren, compleet met alle volgestempelde pagina's uit Richard's paspoort. Ik was blij dat het een relatief nieuw paspoort was, de vorige stond bijna helemaal vol met stempels, door alle toernees. Ondertussen stonden we allevier te wachten, alsmede alle mensen die ná ons nog geholpen wilden worden. Heel even vroegen we ons af of die mevrouw dat niet beter had kunnen doen terwijl wij aan het invullen waen. Blijkbaar niet, en wij hadden alle tijd, en zij was erg aardig, dus wat maakt het ook uit? Eva gebruikte de tijd om rond te smssen dat we onderweg erheen een vos in de sneeuw hadden zien lopen. Ja, het was de eerste dag meteen bingo!
En dan eindelijk naar het nieuwe huis. Voor Rich en mij een grote opluchting dat Yuri en Eva er ook enthousiast over waren, die hadden het uiteindelijk nog helemaal niet gezien. Even naar de dorpswinkel voor de eerste boodschappen, en mooi op tijd kwam de wagen. Moeiteloos met aanhanger en al door de kleine straatjes, links, rechts, links, rechts en weer links. We waren nog niet eens aan het uitladen of de buurman kwam er al aan, of we de auto zolang bij hem in de carport wilden zetten, hij had plaats genoeg. En of we kunnen skiën.
Tijdens het uitladen kwam de ene na de andere buur langs met hond, allemaal even hartelijk Välkommen!
Ook vandaag weer alles binnen op het moment dat het donker was, de piano's waren zoals verwacht de grootste klus, Richard gleed op een bepaald moment uit, halverwege de trap, en kreeg de digitale piano op schoot, mijn piano wilde zelf liever de weg verder af naar beneden, maar ging uiteindelijk op eigen wieltjes via de loopplank de muziekkamer in - met vier man duwen en trekken, en Eva stuur-aanwijzingen geven. Dit keer stond inderdaad de beste stuurvrouw aan wal. In de deuropening dit keer, en het klopte op de cm.
De verhuizer vertrok richting Oslo, waar de volgende ochtend lading 3 gelost moest worden. Daarna mocht hij 20 uur op de boot naar huis. Mijn veronderstelling dat hij dan wel een paar uur vrij zou zijn bleek niet juist: vrijdag gewoon weer aan de bak. Wát een baan!
Vlak nadat hij vertrokken was, de voordeur stond nog open, ging de bel. Dacht dat hij wat vergeten was, maar het was een dame met een bos bloemen, uit de bloemenwinkel van Molkom. Een kaartje erbij van de vorige bewoners: veel geluk met het nieuwe huis!
Wij gingen eten bij Lila Huset, "Het kleine huis", en daarna lekker uitzakken in Dyvelsten. Toch wel wat fijner dan tussen de dozen, na zo'n lange dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten