Op sandalen in de sneeuw...

Zoals gezegd begon het de avond nadat Marina hier arriveerde zachtjes te sneeuwen. Dat duurde pakweg 36 uur, en leverde zo'n 20 centimeter hagelwitte sneeuw op, bij de sneeuw die er al lag al gauw genoeg om er tot je knieën in weg te zakken, daar waar niet geruimd was. De overbuurvrouw had de kinderen met onze spades bezig gezien (onze eigen sneeuwschepperd had het in de Arnhemse sneeuw begeven, een paar weken voor de verhuizing), en kwam een sneeuwschep brengen voor een week of zo. De buurman van nummer 5 wees ons aan waar zijn scheppen stonden, die mogen we zo pakken, want er blijkt hier in 10 jaar niet zoveel sneeuw gelegen te hebben, en overal in de buurt zijn de scheppen uitverkocht. Dus het lag niet aan ons, dat we ze nergens zagen...

Gistermiddag was het gestopt met sneeuwen, en scheen meteen de zon weer volop, net als vandaag. Zodoende trok Richard de plastic pedaalemmerzakken over zijn voeten, de sandalen aan, en even wandelen. Nee, de schoenen en laarzen zijn niet zoekgeraakt met de verhuizing, maar hij kreeg uitgerekend nu een vreselijke huiduitslag. Dat begon al een paar weken geleden, maar de huisarts kon er toen niet veel van maken, hij raadde aan terug te komen als het erger werd. En ja hoor, uitgerekend tijdens de drie dagen sjouwen, reizen en weer sjouwen, sloeg de uitslag toe. Rode vlekken, vreselijke jeuk, en de rode vlekken werden rare, blaarachtige blazen op de voeten. Dus de schoenen pasten niet meer. De sandalen waren gelukkig redelijk vlot gevonden, en meteen donderdagochtend gingen we langs de Vårdcentral, het plaatselijke gezondheidscentrum. Daar kwam de één na de ander kijken, uiteindelijk maakte iemand een afspraak voor Richard dezelfde middag in het centrale ziekenhuis in Karlstad, bij de huidarts.

Ook daar weer een défilé aan kijkers, er werd vocht afgenomen uit een blaasje, huid afgeschraapt voor onderzoek, er kwam een voetbad, een recept voor twee soorten zalf (inmiddels begon de irritatie ook tussen de vingers, en maandag zou Richard's eerste werkdag zijn...), en een penicillinekuur voor 10 dagen. Al met al zijn ze er twee uur mee bezig geweest... De medicijnen gehaald bij de interene apotheek, en vol goede moed gingen we naar huis, eindelijk uitpakken, bedden en kasten in elkaar zetten.