Als je zo een aantal dagen in een nieuwe buurt woont, ontmoet je toch al de nodige buren, natuurlijk met hond en al. Want honden, die hebben ze hier! De mensen die achter ons wonen hebben 2 jochies van zo'n 5 en 6 jaar, en een Deense Dog die groter is dan beiden, we hebben al een schat van een dwergpoedel plus kameraden zien lopen, en de nodige vuilnisbakkies, maar daar gaat dit stukje niet om. Dit stukje is volledig gewijd aan de hond die tegenover ons woont: O'boy. Het is een geweldig hypere hond, komt tot iets boven je knie, heeft jachtbloed door zijn aderen stromen maar is tegelijkertijd bang voor álles, van kleine kinderen tot konijnen. Tenzij hij veilig binnen zit natuurlijk, dan blaft hij alles aan wat langskomt!
De eerste ontmoeting met O'boy die ik had, was toen ik samen met Yuri sneeuw aan het scheppen was voor het huis, om ervoor te zorgen dat je niet tot halverwege je kuit weg zou zakken als je een misstap zette. Aan de overkant was Bärbro (spreek uit: Berbroe), de moeder van Elin en het baasje van O'boy, ook sneeuw aan het scheppen, en O'boy drentelde vredig om haar heen, tot hij ons zag. Plots stond hij helemaal stil, staart midden in een kwispel stokstijf naar rechts, geconcentreerd te kijken of wij het wel allemaal goed deden. Aangezien het redellijk onbeleefd is om zo te staren (en om iemand anders al jouw werk te laten doen), besloot ik dat ík in ieder geval maar verder te gaan met het sneeuw scheppen, zodat Yuri niet alles alleen deed. Toen ik een paar minuten later een zijdelingse blik op O'boy worp, stond hij niet meer naast het huis, maar naast de boom, halverwege de tuin, nog steeds pogend ons te hypnotiseren, en wéér even later, stond hij bij de weg. De keer daarop, zat hij diep beledigd aan de lijn.
Een dag later maakten we kennis met Bärbro en Elin, en we werden uitgenodigd even langs te komen. O'boy was helemaal gelukkig: die mensen had hij eerder gezien!
Zaterdagochtend vertelde Elin aan Marina dat O'boy naast bang ook erg slim was! Ze gaf een voorbeeld: ze vroeg hem ooit om het speeltje met het geluidje te pakken. O'boy dook in de mand met speeltjes, hief even zijn kop op om na te denken en kwam vervolgens terug met een eekhoorn knuffel. Elin snapte niet waarom hij die had gepakt, maar dat speeltje bleek dus óók een geluid te maken!
Dit zijn pas twee van zijn acties, in de afgelopen 3, 4 dagen hebben wij er al enorm veel meegemaakt en we hebben nu al zin in de komende jaren vol met zijn avonturen!
Na een tijdje dachten we dus te begrijpen waar zijn naam vandaan kwam: als hij weer een situatie meemaakte (veroorzaakte...), had je zoiets van: oh boy...
Dat hadden we fout! Hier in Zweden is er namelijk een chocolademelkpoedermerk (is dat een echt woord? Ik denk het niet.) genaamd O'boy, en hij was daar gewoon naar vernoemd aangezien hij wit is met bruine vlekken!
Alles bij elkaar is het de liefste hond ooit, we hopen snel een foto te kunnen maken, en dan zetten we die zeker nog op de blog, beloofd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten