Afgelopen dinsdag werden we bij het opstaan verrast door een cm of 10 verse sneeuw. De sneeuwschuiver was in alle vroegte zelfs al in ons kleine straatje geweest, het was in alle witheid even opletten waar de weg ophield en de sneeuw erlangs begon, maar danzij de winterbanden was er geen enkel probleem met rijden. Scheelde 10 km per uur misschien.
Ik had wel zoiets van: als het maar niet weer gaat sneeuwen, want op woensdag zou Marina op Oslo Gardermoen aankomen, na de laatste examens en het kamermuziekconcert op het conservatorium. Het is bij goede wegen toch een uur of drie, drie-en-een-half, rijden. De weergoden waren ons gunstig gezind met een strálende zon. Via Arvika is het een schitterende route om te rijden, weinig verkeer, en bos na bos na rivier na meer na bos na landerijen na bos, en pas over de Noorse grens wat meer bedrijventerreinen en drukte.
Gardermoen is maar een klein vliegveld, binnen een half uur na landing kwam Marina al tevoorschijn met de grote koffer. Geen honger. (Jammer, want bij Pepe's Pizza eet je zó lekker, pizza maatje tafelblad, kom je met twee personen bijna niet doorheen, maar goed, er volgen nog meer reisjes.) Zodoende waren we binnen een uur na aankomst alweer in de garage en op de weg. Nog steeds mooi weer, met hier en daar een verre vleug grijze wolk. Sneeuw in aantocht? Geen idee, na een week zonder internet waren we vergeten dat we de weersberichten konden bekijken.
Vóór etenstijd thuis, ook bij Marina viel het huis in de smaak. Die avond begon het heel licht te sneeuwen. Daar hadden we mooi geluk gehad gehad met de rit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten