donderdag 16 december 2010

Bryggerigatan, Deje, het groene huis

Jammer dat ik dáár geen foto van heb. Donkergroen, balkonnetje boven de voordeur, uitzicht over de rivier, en ja inderdaad, een grote appelboom in de tuin, rustige wijk, loei van een keuken, haardje in de woonkamer, alles tot in de puntjes gerenoveerd op de garage plus schuur na, ik had niet de indruk dat dat overeind zou blijven met meer dan een halve meter sneeuw op het dak... Beetje weinig slaapkamers: twee stuks voor ons vijven, maar wel héél groot. Op één ervan zouden makkelijk drie kinderen kunnen slapen, en dan zouden we de garage plus schuur met de grond gelijk moeten maken en daar twee of drie nieuwe kamers in de vorm van een blokhut kunnen creëren tijdens de volgende zomer. Maar wacht eens even... we zouden er toch alleen maar een tijdje tussenuit, en onszelf een halfjaar of een jaar de tijd geven om te kijken wat we daarna zouden doen? En nu dacht ik opeens serieus over een verbouwing? Dan gaat er nu toch iets mis, geloof ik...

Tegelijk met mij kwam er een Noorse dame kijken naar dat huis, die hoefde er alleen maar met drie katten in. Op zich een stuk praktischer. Voor haar dan. Maar het is zo'n leuk huis, en die kéuken! Het is momenteel het vakantiehuis van een familie uit Stockholm, die het voor de kinderen hebben opgeknapt. En laten die kinderen er nu niet willen gaan wonen! Maar wij wel!

Lena, de makelaar, liet me nog een ander huis zien, instant bewoonbaar, genoeg kamers, beetje duurder, maar hoefde je niets meer aan te doen. Jammer genoeg een huis van steen, en we willen zo graag een houten huis, als we dan toch al naar Zweden gaan! En, achter het huis een autowerkplaats, die je natuurlijk op Hemnet ook niet zag staan. Huis nummer drie was wél van hout, maar een bouwval. De oorspronkelijke bewoners waren slim: die wonen er nu recht tegenover. Blijkbaar waren de huidige eigenaars gestrand in de renovatie, want alles lag overhoop, geen licht, geen water, dat viel meteen af. Weer teruggereden naar het groene huis. Lena liet me rondlopen, ging zelf aan de keukentafel zitten telefoneren, wat ik erg prettig vond. Inmiddels was het donderdag, ik had die week 13 huizen gezien, was twee keer op de bank geweest, twee keer in Karlstad voor informatie over de streek, en om foto's te maken voor het thuisfront (wat misging omdat de batterijen van de camera nog op de hotelkamer in de oplader zaten), en was dus compleet afgedraaid. Of ik nog even op kantoor kwam voor een kop hete koffie? Oh, als dat zou kunnen?

In Forshaga was ik vóór mijn afspraak met Lena al even geweest, je hebt er alle winkels die je nodig hebt en een paar extra. Die ochtend was ik namelijk ook al naar Molkom gereden, omdat daar een paar huizen te koop stonden, waarvan de betreffende makelaars niet op mijn berichtjes hadden gereageerd. Vond ik niet erg, toen ik vanuit de auto zag ik wat voor staat ze verkeerden...Lief dorp, op een paar heuvels, aan één kant bos, aan een andere kant landerijen, en aan weer een andere kant een eigen meer. 25 minuten rijden vanaf Karlstad. Drie kilometer buiten Molkom de afslag naar Deje, die weg werd mijn lievelingstraject om te rijden. Niet te beschrijven, dat moet je gewoon zien.

De koffie was dus meer dan welkom, en onderwijl vertelde ze me, dat er binnenkort nog twee of drie huizen in Deje in de verkoop kwamen, maar die stonden nog niet op Hemnet. Met mijn jas al aan, viel mijn oog op de foto van een huis wat ik niet had gezien, ook niet op Hemnet: Dyvelstensvägen 25, even ten zuiden van Forshaga. 7 Kamers. 2600 m² perceel. Hout. Beetje duurder dan de andere huizen waar ik naar had gekeken, en daarom hadden we het ook niet op Hemnet zien staan. Een pláátje. 10 minuten rijden van Karlstad. Fietsafstand van Forshaga. Het was al het eind van de middag, en de volgende ochtend om zeven uur moest ik alweer onderweg zijn naar Stockholm. De gegevens werden voor me geprint, samen met een kostenberekening. Twee broers wonen daar nu, eigenlijk eentje, de ander woont in Amerika, en ze hebben het uit een erfenis. Er is al een relatief laag bod gedaan, en ze twijfelen of ze het moeten accepteren of nog een beetje wachten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten