De leerlingen

Vorige week heb ik de laatste lessen gegeven. Dat voelt helemaal niet zo, omdat het nu officieel Kerstvakantie is. Heel vreemd zal het ná de vakantie zijn. Afscheid hebben we nog niet genomen, dát zag ik niet zitten: drie avonden lang afscheid nemen. Dus we hebben er gewoon gezellge lessen van gemaakt, en op 8 januari zijn alle leerlingen en oud-leerlingen welkom voor een instuif met een hapje en een drankje. En wie iets wil spelen, die speelt iets, zoals we jarenlang met enige regelmaat muziekmiddagen hebben gehad hier. Dankzij één van de ouders van een leerling ben ik ook aan deze blog begonnen. Het idee lag er al heel lang, vanaf het moment dat ik de leerlingen vertelde over onze plannen er een tijdje tussenuit te gaan.

Wie dan in de tussentijd de leerlingen zou verder helpen was gelukkig, door allerlei toevalligheden, snel geregeld. Richard was bij een collega uitgenodigd, en trof daar een andere collega met vriendin, die juist in maart naar Arnhem waren verhuisd, omdat hij een proefjaar in Het Gelders Orkest heeft. Tot mijn grote vreugde bleek de vriendin, Mignon, in Amsterdam piano te hebben gestudeerd, en in Arnhem een lespraktijk te willen gaan opbouwen. We zijn eens uitgebreid gaan praten, en haar voorstel was om eerst eens een paar lessen van me bij te wonen om de leerlingen te leren kennen, en zij haar. Zo gezegd, zo gedaan, en tijdens mijn eerste etappe van de huizenjacht heeft Mignon alle leerlingen voor een les bij haar thuis gehad. Straks, ná de Kerstvakantie, gaan ze voor les naar haar, zolang als dat nodig is.

Een paar leerlingen zijn, sinds het begin van onze plannen, afgehaakt, ik noem dat maar "de twijfelaars", die weliswaar met plezier naar de les kwamen, maar niet voldoende gemotiveerd bleken te zijn om de overstap naar een nieuwe docent te maken. Eigenljk een goede zaak - de meest gemotiveerde zijn overgebleven, wat zowel voor mij, de laatste weken, alsook voor Mignon straks, voor heel fijne lessen zorgde.

Ik zal ze allemaal heel erg missen, sommigen heb ik al meer dan 5 jaar op les, en we hebben veel lief en leed gedeeld, zowel op muzikaal, als op privé gebied, met overleden huisdieren of, erger nog, opa's. En de grootste triomfen hebben we gevierd als de zwakke plekken in vaardigheid en expressie-mogelijkheden verbeterd werden. En wat hebben we geweldig leuke muziekmiddagen gehad, soms met maar 3 of 4 mensen om te spelen, soms puilden we bijkans uit de kamer, omdat er ook nog een levensgrote harp en drie gitaren en een cello bij moesten... Met veel plezier denk ik ook terug aan een workshop salsa-dansen als seizoen-afsluiting, 1 1/2 jaar geleden, bij prachtig zomerweer op ons nieuwe terras. Dankzij de blog zullen we elkaar dan toch nog kunnen volgen, tijdens ons grote avontuur, en dan vind ik bijzonder fijn!