Het wordt natuurlijk toch gewoon maandag, en we staan gewoon om 6.15 op, want de repetitie in Amsterdam begint gewoon om half tien. Dus Richard neemt gewoon de bus, en gewoon de trein, en het is gewoon weer prachtig weer. Ook de bus naar Schiphol rijdt gewoon op tijd, Richard checkt gewoon in, en landt gewoon veilig in Kopenhagen. En om even na 19.00 krijg ik gewoon een telefoontje dat hij een prima auto heeft meegekregen.
Ja, dat klinkt allemaal wel heel stoer, maar zo voelde dat bepaald niet. Nog 550 km te gaan en het is al avond. Af en toe een sms-je dat het nog steeds goed gaat en hoe prachtig de rit is. Als ik naar bed ga neem ik de mobiel mee, en om half drie (ja, 02.30...) komt tot mijn grote opluchting een berichtje: ben op mijn kamer.
Dinsdagochtend, een paar uur later dus, is de loting voor het proefspel om een uur of negen - als hij zich nu maar niet verslaapt. Het is níet leuk om te moeten wachten en niets te kunnen doen. Zeker niet voor zo'n doenerig type als ik.
Ook dat komt goed, natuurlijk, en de eerste sms komt redelijk op tijd: door naar de tweede ronde. En het duurt zo lang, want de commissie gaat lunchen en praten, en uiteindelijk dan toch door naar de derde ronde. De klok tikt verder, en wat goed dat we de vlucht van Karlstad naar Stockholm hebben geannuleerd, want er komt tussendoor nog bericht dat de staking nog langer duurt, en pas in de middag om vier uur komt er een sms dat de vlucht gewoon doorgaat. Vast wel, maar niet voor Richard. Die belt uiteindelijk om zes uur in de avond dat hij klaarstaat om uit Karlstad te vertrekken. Met baan. Hoe dat allemaal gelopen is moet hij zelf maar even schrijven.
En dan ga ik weer wachten tot hij heelhuids in Stockholm is gearriveerd. Weer de mobiel naast mijn bed. Om half twaalf 's nachts het vertrouwde piepje: ik sta op Arlanda op de shuttle naar het hotel te wachten.
Nog één keer vroeg op voor Richard, en het vliegtuig landt woensdagochtend keurig om kwart voor tien op Schiphol. Om vervolgens meer dan een half uur nodig te hebben om aan te kunnen sluiten op de gate. Hoezo Murphy's Law? Want half elf repeteren in het Concertgebouw gaat nu echt niet meer lukken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten