Personnummer - van het kastje naar de muur

Tijdens mijn eerste bezoek aan Karlstad kon ik probleemloos een bankrekening openen, daarvoor kreeg ik een tijdelijk persoonsnummer, en de bank kreeg een kopietje van mijn paspoort, en van Richard's contract bij Värmlands Operan.Daarna een afspraak gemaakt met een andere dame van dezelfde bank, voor informatie omtrent het afsluiten van een hypotheek/lening.

Wanneer wie dan ook in Zweden een huis wil kopen, moet er minimaal 15 % van het aankoopbedrag aan eigen kapitaal voorhanden zijn. Een Zweed kan dan voor maximaal 75 % een hypotheek afsluiten, en voor maximaal 10 % een korter durende lening. Bijkomende kosten moet je uit eigen zak betalen. Een Niet-Zweed, wij dus, krijgt alleen die hypotheek, tenzij hij/zij een Zweeds Personnummer heeft. En ja, inderdaad, dat krijg je zodra je er woont, of zodra je er werkt. Het advies luidde dan ook om, gewapend met het contract, een tijdelijk persoonsnummer aan te vragen, zodat we toch wat extra zouden kunnen lenen. Volgens de bank moesten wij dat doen, volgens de betreffende instantie in Karlstad zou de werkgever dat kunnen doen, ofwel de bank. De bank? Maar daar kwam ik juist vandaan. De overkoepelende belastinginstantie maar weer geschreven, en die bevestigden mijn vermoeden, dat je een persoonsnummer krijgt, zodra je in Zweden woont of werkt.

Dus: wanneer Richard op 1 februari begint te werken, midden in de Zweedse winter, kan hij die dag een persoonsnummer gaan halen, waarmee hij een lening kan aanvragen. En waar moet Richard daar wonen tot die tijd? Beetje koud buiten, of niet?

Stel je voor: je leent/steelt geld (niet in Zweden uiteraard, want zeker dat eerste lukt niet zonder Personnummer) ,koopt een huis, en op de dag dat je de sleutel krijgt schrijf je je in bij de burgelijke stand, krijgt een persoonsnummer, en kan daarmee de lening aanvragen waarmee je die andere lening elders (of het gestolen bedrag) weer netjes afbetaalt...

Deed me denken aan "Der Hauptmann von Köpenick", Duitse les VWO5, heel, heel lang geleden.

Op het stadhuis wisten ze me te melden dat dat wel heel vreemd was, want er waren wel meer buitenlanders die daar een woning kochten en het was toch nooit een probleem.

De verkopende makelaar suggereerde dat we het eens bij een andere bank zouden proberen. Aangezien het inmiddels tijd was voor Richard om op zijn beurt naar Karlstad te reizen, maakten we daar maar eens een afspraak. En of hij dan de hele correspondentie over dat Personnummer ook maar mee wilde nemen. Eenmaal op die bank was alles in 20 minuten geregeld...

Wat was het geval: in Zweden regel je leningen e.d. bij de lokale bank. Die kent de makelaars, die kent de huizen, die kent vaak ook de mensen die in die huizen wonen, omdat die ook hun leningen bij die lokale bank hebben lopen. Zo ook hier, die hadden elkaar al lang gesproken, en ook Richard's nieuwe werkgever aan de telefoon gehad. Toen ook nog eens bleek, dat de huidige eigenaars een bedrag aan pandbrieven bij die bank in de kluis hadden liggen die de waarde van de nieuwe hypotheek plus lening oversteeg, verscheen er een brede glimlach op de gezichten, en was ook de extra lening geen enkel probleem. Maar dan moesten we wel meteen na aankomst direct die nummers gaan regelen, en dan was er ook nog een loket in hetzelfde gebouw waar we de kinderbijslag konden aanvragen, en weer een ander loket in datzelfde gebouw waar we ons voor de ziektekostenverzekering konden registreren.

Toen Richard me die middag belde met het goede nieuws dat het in orde was, kon ik hem meteen vertellen dat ik 10 minuten eerder al het tweede, aangepaste bod op ons huidige huis doorgebeld had gekregen door onze eigen verkopende makelaar... En Richard genoot van een winters Karlstad: