...bleef Richard de orkestvacatures in de gaten houden. En ondertussen bleven we informatie verzamelen over andere gebieden waar we misschien wel zouden willen wonen. Zodat we in nog komende vakanties daar zouden kunnen gaan kijken. Ergens in de zomer van 2011, zo hadden we onszelf als doel gesteld, zouden we de knoop doorhakken en een regio kiezen om serieus te gaan proberen werk en inkomen te krijgen. Want per slot van rekening zijn drie kinderen die nog een school af te ronden hebben, en die nog een vak moeten gaan leren, een grote verantwoordelijkheid.
In mei, terwijl de toeristische gidsen van de drie vakantiegebieden begonnen binnen te komen, riep Richard me bij de computer: een vacature in een klein orkest in Karlstad. Waar ligt dat ergens? Dat werd weer googelen, en snel gevonden: op de lijn Stockholm-Oslo, in Värmland, aan de noordzijde van Vänern, het grootste meer van Zweden. Eigenlijk zouden we graag wat noordelijker willen, maar een baan is ook wat waard. Maar het is wel erg populair bij toeristen, en er wonen veel Nederlanders. Verder onderzoek wees uit dat er maar liefst 800 Nederlanders wonen, waarvan 200 in Karlstads kommun. Maar hoe groot is Värmland dan? Oh, ok, half Nederland, dat verandert de zaak.
Schrijven dan maar? Klein orkest, ze doen musical en opera en educatieve programma's en kamermuziek en symfonische programma's, ze hebben een eigen operagebouw, en Karlstad heeft een universiteit en 11 middelbare scholen, dus voor de kinderen is het misschien ook nog niet zo gek. Toch maar schrijven? De kans op een uitnodiging is niet zo groot, zo bleek al uit andere sollicitaties elders in Europa, en dan nog, de concurrentie is zo groot. Ja, gewoon schrijven, maar dan wel in het Zweeds, anders ben je niet geloofwaardig met je emigratieplannen... Dat was nog géén week voor de sluitingsdatum. Een halve dag lang liep iedereen thuis met een grote boog om Richard heen: stil, papa schrijft een sollicitatiebrief in het Zweeds. En dat was blijkbaar een goede, want de dag ná de sluitingsdatum kwam er een mailtje: of hij over 2 weken kon komen voorspelen. Óf ze hebben zich gewoon af zitten vragen welke idioot het in zijn hoofd kreeg om
het beste orkest van de wereld te verlaten en naar Värmlands Operan te willen.
2 weken. TWEE WEKEN!!! Richard naar boven, mét de printjes van de orkestpartijen die meteen waren meegestuurd, concert opzoeken en studeren.
De volgende dag sollicitatieverlof gevraagd bij het huidige orkest. Twee dagen liefst, vanwege de lange reis. Maar dat ging niet zomaar, want hij was absoluut nodig die week, en het was een moeilijk programma, en en en, kortom, zoek het maar uit, de dinsdag kun je vrij krijgen, maar verder niet. Nou, fijn, de dinsdag is het proefspel, en woensdagochtend om half tien de volgende repetitie, wel met het voordeel dat hij pas om half elf hoeft aan te treden, omdat hij van één stuk vrij kreeg. Gewapend met de creditcard ben ik achter de computer gekropen, reis en verblijf regelen. Uiteindelijk is dat nog gelukt ook: na de maandagochtendrepetitie naar Schiphol, daarvandaan naar Kopenhagen, en overstappen op het vliegtuig naar Karlstad. Hotel in Karlstad voor een nacht, en op dinsdag, na het proefspel, ging er een vlucht om half zes naar Stockholm. Daar weer een hotel, en woensdag met de eerste vlucht mee naar Schiphol. Aankomst kwart voor tien, en dan direct met de trein naar station Zuid, aankomst bij het concertgebouw 10.28.
Op de goede afloop...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten