11 oktober. De eerste afspraak met een makelaar is pas in de middag, dus ik ga na het ontbijt eerst maar eens de buurt verkennen. Zon, strakblauwe lucht, wat wil je nog meer? De golfbaan kan ik niet meteen vinden, maar kom bij een klein meertje met kleedhokjes, parkeerplaatsje, en grilplaats. Op de weg een aangereden das. Blijkbaar is er ondanks het weinige verkeer toch wel zoveel wild dat dat aangereden kan worden. Sneu voor de das.
Een afslag verder dan ik dacht staat toch opeens de golfbaan aangegeven. Ik rijd voorzichtig door en parkeer bij het clubhuis. Er staan al vier auto's, verder niemand te zien. Ik loop het clubhuis binnen, kuch eens nadrukkelijk bij de receptie, en dan komt er al snel iemand aan die me uitgebreid van informatie voorziet. Voor € 300 kun je een jaar lang golven, en nee, ze hebben geen wachtlijst. Een brochure is er niet, er worden wat papieren voor me uitgeprint, met excuses dat ze de informatie alleen in het Zweeds hebben. Verder kun je, wanneer je daar lid bent, ook gratis op de golfbaan van Kil spelen, op een tiental andere banen krijg je 10 % korting op de greenfee. Over de hoogte van de greenfee heb ik me verder geen zorgen meer gemaakt. Richard en Yuri kunnen zich uitleven.
Nog lang geen 13 uur, dus de auto in Grums geparkeerd, en voor informatie naar de bank. Binnen een uur een Zweedse bankrekening geregeld en een afspraak gemaakt met iemand die over hypotheken gaat, want dát is in Zweden een heel ander verhaal dan hier.
Dagens rätt voor 65 kronen, ongeveer 7 euro. Salade, pasta met kipfilet-roomsaus, brood en boter, drankje bij het eten, en koffie met een koekje toe.
Om klokslag één uur loopt de makelaar binnen bij de bank waar ze haar kantoor heeft, en omdat we vier huizen gaan bekijken, stelt ze voor dat zij me rondrijdt. Na de eerste paar kennismakingszinnen (het Zweeds gaat goed!) opeens een zin die ik niet snap:
- Houden jullie van jagen?
- Ehh, sorry?
Nu in het Engels: - Houden jullie van jagen?
Dus toch goed verstaan - mijn Zweeds is blijkbaar nog beter dan ik dacht. Nu begrijp ik ook waarom zij me mailde dat ze éigenlijk die week vrij was: in Zweden is op 11 oktober officieel de elandjacht begonnen. Het is namelijk voor iedereen toegestaan om het jachtdiploma te halen, hoewel je voor groot wild een speciale vergunning moet hebben. Blijkbaar is daar wel aan te komen, want als ik me goed herinner is het quotum voor eland alleen al in Värmland vastgesteld op 1000. Of waren het 2000? Ik ben zwaar onder de indruk, ik dacht dat die solitair levende dieren niet echt heel veel voorkwamen. En weet je hoe gróót die zijn? En hoe lekker?
In de loop van de week zie ik inderdaad regelmatig iemand met hond en geweer midden in een weiland rustig staan wachten. Elanden, wees gewaarschuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten